۱ــ بازی با کارت بنیاد ګرایی
تصامیم سیاسی ـ نظامی اتخاذ شده در مورد ګروه های مسلح مذهبی زیر پرده « ګروه های معتدل » در عراق وبخصوص سوریه که واضحآ دارای اهداف ستراتیژیک اند نشان میدهد که غرب ( ایالات متحده ومتحدین آن ) از جریانات وچرخش های افراط ګرایانه این نیرو ها درس نګرفته اند و یا اینکه در این معامله تفاوت عظیم میان داد و ګرفت را به نفع خود مشاهده میکنند . رویداد های غم انګیز جاری نشان میدهد که سیاست علنی حداقل نیم قرن اخیر( استفاده ابزاری از بنیاد ګرایی در سیاست خارجی ) هنوز هم کار برد ګسترده دارد و این زنګ خطریست برای دولتمردان کشور.
طوریکه آګاهی داریم برای سرکوب نیروهای دولت اسلامی ( داعش ) درعراق و سوریه٬ تلاش برای تاسیس ائیتلاف جهانی توام با تبلیغات ګسترده که در واقع تلاش برای توجیه یک جنګ جدید برای شهروندان کشور های شامل ائیتلاف است نتیجه داده و اینک وارد عمل ګردیده است ٬ اما این ګروه عجیب الخلقه فوق افراطی ٬ بصورت علتی در برخی مناطق کنر٬ هلمند وغزنی و بصورت اعلام ناشده درګوشه وکنار سرپل ٬ تخار٬ کندوز ٬ فاریاب و شاید چندین محل دیګر کشور ما با آرامش خاطر در قطار جانیان افراطی دیګر سر میبرند ومصروف استحکام جای پای خود و سرباز ګیری اند . درحالیکه امکانات سرکوب آنها در نطفه نه تنها مورد استفاده قرار نمیګیرد بلکه حضور آنهانیز مسکوت ګذاشته شده است.
سکوت معنی دارنیروی حاکمه کشور و ائیتلاف جهانی عملآ فعال ( در افغانستان ) درین رابطه بیان صریح تجاهل عارفانه و عمیقآ تشویش بر انګیز است .
این حرکت چه توجیه و معنی میتواند داشته باشد ؟
آیا داعش هم معتدل و افراطی دارد ؟ ویا اینکه برای برنامه های ستراتیژیک در آنجا( شرق میانه) مضر و درین جا ( آسیای میانه ) مفید است ؟
فراموش نباید کرد که زمینه های رشد بنیاد ګرایی در افغانستان نسبت به هر جای دیګر مساعدتر و استفاده از آن دربرنامه های ستراتیژیک دیګران عملی تراست و نتائیجش برای کشور نسبت به هروقت دیګر ویرانګر تر .زیرا مجال انکشاف اوضاع درین سمت امنیت داخلی را تخریب ٬ کشور را به میدان جنګ استخبارات خارجی مبدل ٬ و در نتیجه رشد و انکشاف اقتصادی و سرمایه ګزاری در پروژه های اساسی را فلج ساخته و در عین حال تهدید جدی را متوجه صلح ٬وحدت ملی و تمامیت ارضی کشور میسازد .
با توجه به خطر واقعی که کشور را تهدید میکند حاکمیت جدید باید سیاست خارجی و اقتصادی خود را در تابعیت از منافع ملی ٬ حسن همجواری و تبدیل کشور به میدان رقابت اقتصادی طرح ریزی نماید . با تعریف واضح از جنګ و صلح و دوست و دشمن به ابهام و سردرګمی دودهه اخیر خاتمه بخشد
صلح و امنیت ضرورت تاخیر ناپذیر و تعویض ناپذیر کشور ماست دسترسی به این اهداف به اراده سیاسی وعمل قاطع و عاملین معتقد ضرورت دارد . نباید اشتباهات ګذشته را تکرار و با ساختار های چون شورای صلح و بازی های اوپراتیفی زیر نام مذاکرات وقت و امکانات را ضایع ساخت .
