تیمورشاه درانی ، پادشاه صلح جو اما عشرت طلب

تیمورشاه دومین شاه سلسله درانی و ولیعهد احمدشاه بابا پس از درگذشت پدر به قدرت رسید .
تیمورشاه ترجیح میداد عمرش را به جای میدان رزم ، با جام و بزم بگذراند ، وی شخصا علاقه ای به جنگ نداشت و همیشه سعی میکرد شورش ها و جنگ ها را با مذاکره حل و فصل کند ، در سال ۱۷۸۱ زمانی که سیک ها شورش کردند و ملتان توسط آنها تسخیر شد و حتی بقیه مناطق سند هم مورد تهدید آنها قرار گرفت تیمورشاه به جای اعزام سپاه ، هیئتی را به سرکردگی سردار حاجی علی خان به ملتان فرستاد تا شورش را با مذاکره بخواباند ‌، شورشیان به جای گفتگو ، سردار حاجی علی خان را تیر باران کردند و تیمورشاه مجبور شد به وسیله شمشیر ، شورشیان را سرکوب کند .
پس از آن هنگامی که مراد ، حکمران ترکستان وارد خاک افغانستان شد و مناطقی از کشور را مورد ترک تازی قرار داد تیمورشاه به جای رویارویی با او نامه ای برایش فرستاد و سعی کرد با پند و اندرز و تهدید او را از این کار بازدارد اما برخلاف خواسته پادشاه درانی ، مراد به این نامه اهمیتی نداد و تیمورشاه مجبور شد که به بخارا لشکر بکشد .
در سومین مورد ، پس از آنکه آزاد خان افغان حکمران کشمیر لوای استقلال برافراشت و از فرستادن مالیات خودداری کرد تیمورشاه ، میرزا محمد علی موسوی را برای گفتگو با او فرستاد .
تیمورشاه در کنار صلح جویی تمایل شدیدی به زن ها داشت ، تعداد بانوان حرم سرای او را تا سیصد زن نوشته اند ، کثرت ازدواج باعث شد که فرزندان زیادی از تیمور به جا بماند و بعدها همین شاهزادگان که هر کدام شان هوای تاج و تخت در سر داشتند مشکلات زیادی را برای جانشین او شاه زمان و کشور به بار آوردند و زمینه زوال سلسله درانی را مهیا کردند .
۱۳۹۹/۴/۲۴