دلش امروز هوای یار کرده

به تعقیب آغاز سلسله سفرهای خارجه رییس شورای مصالحه ملی «برای ایجاد اجماع منطقه ای»، کاری که وزیر امور خارجه از قبل آن را در دستور عمل آن وزارت اعلان

و آغاز کرده بود، دیدم کلب الدین هم هوای اپدیت update تعهد با یاران کرده امروز رهسپار پاکستان گردید. معلوم نیست آی اس آی او را برای گرفتن دستورهای نو،

چنانکه با طالبان کرد، احضار کرده یا خودش برای تگدی دوباره منزلت سابق و یا وصلت با طالبان، به آن دیار شتافته است.

در این روزها تنور پاکستان و قطر داغ است و هر یکی نانش را در آن می پزد.

آوازه است که «نخبه گان» دیگری نیز در پی چنین سفرهای خارجه به پاکستان، قطر، ایران، ترکیه، امارات، همسایه گان آسیای میانه وروسیه اند و هر کدام نه تنها روی

مسایل مربوط به سهم و نقش خودش مذاکره می کند، بلکه خود را مجاز می داند به جای وزارت امور خارجه، مانند طالبان روی مسایل سیاسی، اقتصادی، فرهنگی وامور

مهاجران نیز گفتگو کند.

خاطرات بد شگون سال های هفتاد خورشیدی تداعی می شوند. با این تفاوت که در آن سال ها، راه به سوی قدرت از پشاور و ریاض در زیر نظارت امریکا، می گذشت و

امروز از اسلام آباد و دوحه. ولی تخت بخش همانست که بود.

اما در این میان نقش حکومت «جمهوری اسلامی افغانستان» که با چشمان باز می بیند اتوریته و حاکمیتش به چالش می رود و هر زورمند و جنگ سالار، مانند سال های

هفتاد، حاکمیت کشور را مال خودش می داند، چیست؟

قدرت مسلط خارجی که تا دیروز موازنه قدرت داخلی را نیز مانند موازنه جنگ، میان رقیبان حفظ کرده بود، بیشتر از این نه تنها در پی حفظ همان توازن نیم بند نیز، نبوده

هرج و مرج را برای تسهیل تعمیل پروژه های آینده اش ترجیح می دهد.

دورنمای مثلث نامیمون طالب - مجاهد - پاکستان، در خدمت منافع و پروژه های منطقه ای امریکا، به قیمت ادامه ی جنگ ها و بی ثباتی ها، به تدریج از تصور به سوی

عینیت گذر کرده می رود. تخریب تاسیسات پایگاه های تخلیه شده از نیروهای امریکایی و انتقال وسایط، تجهیزات و اسلحه آن به پاکستان به جای واگذاری به حکومت

افغانستان، اگر راست باشد، علامت خیلی ناگوار سوء نیت می باشد.

گاه تصور می کنم رییس جمهور امریکا آنقدر هم کوته فکر نخواهد بود که همه دست آوردهای بیست ساله را قربان خاطر طالبان کند و این همه گذشت ها تمثیلی بیش نباشد

برای به دست آوردن آرای انتخاباتی، که پس از آن مانند یکبار گذشته با یک بهانه گیری همه راه رفته را متوقف کند.

به هر حال، ما در یک برزخ قرار داریم و تا روشن شدن اوضاع، دلهره روی سرنوشت کشور ادامه خواهد داشت.

درود.

۱۹ اکتوبر ۲۰۲۰