هفت دهه است که دشمنی و کشمکش سخت وحشتناک در ابعاد ګوناګون بین افغانستان و پاکستان ادامه دارد.این دشمنی در ظاهر از خط منحوس مرزی دیورند ، مرزی که قبل از موجودیت پاکستان منحیث یک کشور مستقل بالای مردم دو طرف مرز طی معاهده از جانب هند تحت استعمار بریتانیا تحمیل شد، آب میخورد .اساس بن بست و تداوم جنګ در افغانستان را محور دشمنی با پاکستان تشکیل میدهد.دوران جهاد منحیث یک فرصت طلایی و وسیله در دست پاکستان اندازه مداخله پاکستان را در امور داخلی کشور ما بیشتر کرد و مداخله پاکستان در امور داخلی کشور ما بی سرحد شد. بیش از 40 سال است که مردم ما در اتش این دشمنی میسوزد .
قبول داریم که، سیاست و پالیسی پاکستان در مقابل افغانستان واضح و روشن سیاست، دشمنانه، تجاوزکارانه و مداخله ګرانه میباشد.
در مقابل، سیاست و پالیسی افغانستان در مقابل پاکستان نا واضع، نا کارآمد ، تحریک امیز ، نا محتاط، غیر عملی و استوار روی احساسات بوده تا تعاقل . به همین دلیل در دشمنی با پاکستان ما هیچګاهی موفق و سر بلندنبودیم .
در این راستا انچه به هند ار تباط دارد باید عرض کنم که: این درست است که هندوستان دوست ما بوده و منحیث دوست همیشه باقیمانده است. اما ، ما در دوستی با هندوستان نمیتوانیم و یا هم نتوانستیم، دشمنی پاکستان را محار کنیم. چونکه هند در موضعګیری ، سیاست و پالیسی های خود با پاکستان بسیار محتاط عمل می کند و نمیخواهد به خاطر ګل روی ما با دشمن ما دشمنی کند. هند در سیاست های منطقوی خود مراقب منافع ملی خود است . هند با پاکستان در تمام عرصه از کلتوری و زبانی ګرفته تا مرزی مشترکات بیشتر دارند تا افغانستان. این ما استیم که در دوستی و دشمنی خود با افراط و تفریط قدم می ګذاریم.
ما تا اخر نمیتوانیم با پاکستان منحیث دو کشور همسایه که در حدود 2500 کیلو متر مرز باز داریم، در دشمنی و جنګ زنده ګی کنیم. دشمنی با پاکستان نه به نفع پاکستان است و نه هم به نفع افغانستان. زمان هم این مساله را ثابت کرد. منافع ما در منطقه با هم ګره خورده است. نسبت به هر همسایه دیګر ما به یک دیګر نیاز داریم. اګر ما به بنادر ګوادر و کراچی نیاز دارد، افغانستان برای پاکستان حیثیت دروازه و دهلیز رسیدن به اسیایی میانه را دارد. به همین ترتیب منافع ما با ایران ګره خورده است. اګر ما به بندر چا بهار ضرورت داریم. افغانستان برای ایران هم حیثیت دروازه اسیایی میانه را دارد.
بنآ ،افغانستان باید مشکلات خود را مستقیم با پاکستان حل و فصل و به بی باوری ها میان مرمان دو کشور نقطه پایان ګذاشته شود. رسیدن به تفاهمات درعرصه های سیاسی، اقتصادی، حل پرابلم های سرحدی، نظامی منجمله همکاری و تبادله اطلاعات استخباراتی با پاکستان منحیث دو کشور همسایه امریست حیاتی، مهم و ضروری( همسایه انتخاب نمیشود بل با همسایه زنده ګی باید کرد). در این زمینه بدون دلخوره ګی و ترس باید ګام برداشته شود.اینکه در مندرجات تفاهمات ما برای تامین منافع ملی ما ازدقت کار نمی ګیریم و در اجرای آن لنګیش به خرچ میدهیم. ګناه و مشکل جانب ما است. اینکه در عرصه سیاست خارجی ما ضعیفی می کنیم و جسارت سیاسی از خود نشان نمیدهیم.باز هم ګناه ما است . این که ما در اندازه و قیمت ګذاری تفاهامات کمتر به منافع ملی خود توجه می کنیم،ګناه ما است نه از دیګران. اینکه پاکستان در درون ما مامورین بیشتر ازتصور دارد، باز هم ګناه ما است نه از دیګران.اینکه ما متحد و یک پارچه در مسایل جنګ و صلح و مسایل ملی کشور نیستیم باز هم این ګناه ،ګناه ما است نه از دیګران.