میر عبدالواحد سادات

 

 

روز جهانی منع اعدام و اشک تمساح مدعیان دروغین حقوق بشر

 

دهم اکتوبر از سال ( ۲۰۰۲ م ) توسط سازمان عفو بین المللی و سازمان « جهانی علیه مجازات اعدام » بمثابه روز جهانی منع جزای اعدام تجلیل میگردد.                                                          

این جزا که سابقه طولانی دارد و بعد ازتصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاقهای ناشی از آن ، کماکان در( ۴۸ ) کشور عضو موسسه ملل متحد اعمال میگردد ( درقوانین ۹۸کشورجزای اعدام لغو گردیده و در ( ۳۶ ) کشور با وجودیکه در قانون وجود دارد عملی نمیگردد و ( ۶ ) کشور تطبیق آنرا به شرایط جنگی محول ساخته اند ) در کشور های ایالات متحده امریکا ، چین ، سعودی ، ایران و کوریای شمالی زیادترین اعدام عملی میگردد.                                                              

مخالفان منع اعــدام استدلال مینمایند که جزای اعــدام ، مخالف حق زندگی و یا حق حیات بوده و نوعی شکنجه محسوب میگردد که با اصول مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر تناقض دارد . البته ملل متحد تا کنون نتوانسته در رابطه به منع جزای اعدام کدام میثاق خاص را تصویب نماید ، زیرا با مخالفت و حتی ویتوی دولت های چین و امریکا مواجه میگردد.                                                      

تلاش برای منع جزای اعدام که از احترام به کرامت انسانی ناشی میگردد قابل تایید بوده و این قلم بحیث شاگرد حقوق با این نتیجه گیری کمیشنر عالی موسسه ملل متحد در امور حقوق بشـــر(درسال ۲۰۰۷م)که«شـــــواهدموثقی وجـــودنداردکه نشان دهد،اعــدام سبب کاهــــش جـــــــرایم میگردد»مــــــوافقت کــامل دارد.                                                                                                                                                                                  

اما اشک تمساح مدعیان دروغین حقوق بشرو اظهارات امروزی آقای نماینده اتحاد اروپا در افغانستان کــه « نگرانی خود را از سلب حق حیات » ابراز نموده ،   بسیار مزورانه ، کاذب ، فریبنده و « پروژه یی » میباشد ، زیرا:                                                                                             

اول در افغانستان اجرایی حکم اعدام بالای مجرمین بسیار خطرناک در جرایم انفجار ، ترور ، غارت مسلحانه ، خیانت ملی ، جاســوسی و... که باعث سلب حق حیات هزاران انسان بیگناه گردیده ، فقط در چند مورد زیاد وجود نداشته است ( که بسیار سوال برانگیز میباشد ).                                    

دوم : درسال ( ۱۹۹۰ م ) در افغانستان « قانون منع و تحدید جزایی اعدام » نافذ گردیده و مرعی الاجرا میباشد ( تصویب این قانون که در آنوقت با استقبال پروفیسر آرماکورا گذارشگر خاص ملل متحد درامورحقوق بشرقرارگرفت ، درین قانون جزایی اعـدام بخاطرعقیده ومخالفت سیاسی مطرح نبوده ودرتعداد از جـرایم ، تحدید و درجرایم خطرناک ضد امنیت داخلی و خارجی که دربالا تذکاریافت ، جزایی اعـدام تجویزگردید).                                                                          

سوم : در حالیکه تراژیدی خونبار افغانستان که معلول و محصول مداخله خارجی میباشد به زخم ناسور مبدل گردیده بالاثر تداوم سیاست های کجدار و مریز امریکا و انگلیس ، تشدید جنگ اعلام نا شده پاکستان در وجود شرارت پیشه گان طالب و داعش و جرایم تروریستسی آنان ، صد ها هموطن ما قربان میگردد و همه روزه در اطراف و اکناف کشور کربلا ، تکرار میگردد و همین اکنون دوزخ در کندز و هلمند بر مردم تحمیل گردیده است و یزیدیان داعشی محرومترین خلق خدا را از حق حیات محروم میگردانند و ... ( حسب ارقام منتشره دررسانه ها ، روزانه تا سه صد افغان از حق حیات محروم میگردد ) کجا هستند ؟ این آقایان مدافعان دروغین حقوق بشر ، تا در مورد حقوق بشر و حق حیات حرافی نمایند.                                                                                            

با حرمت

میر عبدالواحد سادات