F

محمد ولی

F

افغانستان لابراتوار حکومت سازی خارجی هاست ؟

F

تو چو ان کوزه گر بالهوسی 
که به هر روز کند کوزه بسی
خوب چون سازد واماده کند
به زمین کوبد ودر هم شکند
باز مرغ هوسش پرگیرد
عمل لغو خوداز سر گیرد

F

خارجی های دور ونزدیک ، افغانستان را به لابراتوار حکومت سازی مبدل کرده اند.تحت حمایت امریکا ومتحدین جهانی ومنطقوی اش طی حدود چهل سال اخیر هشت حکومت اسلامی در افغانستان بکار انداخته شده است ( حکومت اسلامی اغای مجددی در پشاور که خود وکابینه اش با پاسپورت های پاکستانی بنام حکومت اسلامی افغانستان به خارج سفر میکردند ، حکومت عبوری دوماهه ساخته شده در گورنر هاوس پشاور اغای مجددی واعزام انها به کابل ، وبه ادامه فیصله گورنر هاوس زیر نظر نواز شریف حکومت اسلامی سه ماهه اغای ربانی که بزور جنگ پنج سال ادامه داد، حکومت امارت اسلامی طالبان ،حکومت موقت اغای کرزی در کنفرانس بن ،حکومت بعد ازلویه جرگه آغای کرزی ،دودور حکومت به اصطلاح انتخابی اش وتاکنون حکومت به اصطلاح وحدت ملی. یعنی در هر پنج سال یک حکومت ) .
هر هشت نوع حکومت یک تجربه تاریخی نا کام برای افغانستان بوده است زیرا موازی با تشکیل انها اپوزیسیونهای مسلح نیز شکل داده شده جنگ ویرانگر بنام جهاد ادامه یافته است .
هر هشت نوع حکومت برای این کشور نا میمون بوده ،برزخم های مردم نمک پاشیده واز کشته پشته ها ساخته ، فساد بر پا کرده وباعث نفاق ملی شده است. 
اخیرآ در صفحات مجازی زمزمه های مبنی بر ایجاد حکومت موقت دیگری به نشر میرسد که گویا در شهر کابل در خارج از چوکات حکومت موجود رای زنی وتصمیم گیری جریان داردتا درلویه جرگه مشورتی حاکمیت در مجموع ساقط شودوحکومت موقت تاسیس گردد،اما لویه جرگه مشورتی صلاحیت چنین تصمیم گیری کلان را ندارد،فیصله هایش قانونی نبوده صرف جنبه مشورتی میداشته باشد. انطرف دردوحه زیر نظارت خلیلزاد بحث با طالبان در عدم حضور حکومت افغانستان پیش میرود واخرین گذارشها حاکی از ان است که طالبان حاضر نیستند بادولت افغانستان داخل مذاکره شوند اما در مورد سر نوشت مردم وکشور با خارجی ها به بحث میپردازند.
اینها همه از بی کفایتی سردمداران حاکمیت موجود که با تکبر وغرورنتوانستند ادعاهای اجماع ملی ، منطقوی وجهانی را به نفع دولت شکل دهند، کشمکش های قدرت میان رئیس جمهور لجوج ویکه تاز ورئیس اجرائیه غیر مسئول وواجب الامتیاز ،حرکت های چند پهلوی جهادی های زورگو ومنفعتجو ناشی میشود.
درداخل کشور دو شاخ کبر وغرور حکمتیار وعطا محمد نور طی مصاحبه هایشان به حیث مبلغین ودستیاران طالبان وحامیان بین المللی ومنطقوی شان متفقآ با ابراز کلمات متفاوت معانی واحدی رادر خورد مطبوعات ومردم میدهندوبا طالبان ،امریکا وپاکستان همسو وهم صدا سخن میسرایند.
سوال این است که چرا چرخ سیاست وسیاست بازان در یک حرکت مخالف نسبت به چند ماه قبل سرچپه در حرکت انداخته شده است؟
ازسال ۲۰۱۷ دولت مدعی مذاکره با طالبان بود وباری گفته میشد که مشاور امنیت ملی (اتمر) تقریبآ هر ماه یکبار با طالبان بازدید وگفتگو میکند . انوقت سیاست بازان ،سود جویان وفرصت طلبان این عمل را نکوهش کرده ابراز تشویش مینمودند که مذاکره وگفتگو با طالبان خود محوری ونوعی فاشیسم تباری است ،خونهای ریخته شده وویرانی های به میان امده را برائت استدلال شان قرار میدادند ومیگفتند کسی حق عفو جنایتکاران وتروریستان را ندارد.
چرا طالبان دران زمان با مشاور امنیت ملی ورئیس استخبارات دولت حاضر به دیالوگ میشدند اما حالا اصل عدم مشروعیت دولت را بهانه قرار میدهند؟
سکان داران خارجی دولت ،واحزاب جهادی وطالبان بحیث چرخانندگان عقب پرده همه پروسه هاراتحت نظر دارند وشکل میدهند . اختیار واراده دولت ، طالب ، مجاهد وشخصیتهای خود ساخته سیاسی نما در قومانده مراکز بیرونی سمتدهی امور افغانستان مستحیل بوده ازین جهت برطبق هدایت ان مراجع سیر وحرکت میکنند.
همانطوریکه میان طالبان نفاق وجوددارد جانب دولت وگروه های سیاسی شریک در قدرت یا خارج از قدرت نیز به این منجلاب در غلطانیده شده اند. نه نفاق طالب ونه نفاق جانب دولت هیچکدام به سود صلح نمیباشد. چون اراده به همین وضع وجوددارد جانبین توان فراغت ازانرا در خود نمی بینند.
اگر طرفین جنگ(قدرت وقدرت طلبان) افغان هستند ودر اختیار خود میباشند باید موجودیت افغانستان را بالاتر از منافع خود وقومانده بیرونی ها بدانند ، ازتکرار حکومت سازی که باز اپوزیسیون مسلح دیگری را درقبال داشته وجنگ ادامه می یابد خودداری ورزند ،به معیار های قانون اساسی ارج دهند،با کلمات بازی نکنند واز قهرمان سازی خود که شخصیت های خود ساخته وصغیر کبیری بیش نیستند بگذرند،به خدا مردم از ایشان متنفر اند اماتاب وتوان زورگوئی وزور ورزی را ندارند تادر برابر زور عکس العمل بالمثل نشان بدهند.
اگر هردو طرف در اختیار خویش اند ودرنظر وعمل صادق اند، پس از گذشت ۱۸ سال دیگر از توحش بگذرند،به قانون حرمت گذارند وبرطبق ان عمل کنند.
اگر انتخابات ریاست جمهوری سالم ودور از تقلب برگزار شود ویک حکومت مشروع بدون دیکته ومداخله امریکا تشکیل شود بهانه طالبان در مورد مشروعیت این دولت مرفوع نمیگردد؟ 
اگر حداقل حس وطنپرستی ومردم اندیشی نزد اینها وجودداشته باشد باید از موضع لجاجت ،نفاق وخود خواهی بگذرند وبا یک صف واحد دور از سنجش منفعتی وعاری از موضعگیری های قومی وتباری بسوی انتخابات شفاف گام بردارند تا مشروعیت وقانونیت برقرار شده از ادعای رسیدن طالبان به قدرت ازطریق زور بعداز خروج قوای خارجی وسقوط حاکمیت جلو بگیرند وبه دلهره های مردم نقطه پایان بگذارند.
بخاطر داشته باشند که حکومت سازی واپوزیسیون مسلح تراشی خلاف منافع ومصالح مردم است هرکه براین مسیر حرکت کند دربرابر تاریخ کشور چنانکه شرمنده اند شرمنده باقی خواند ماند.