F
قطعنامه لویه‌جرگه مشورتی صلح براساس طرح‌های۵۱ کمیته‌کاری این جرگه ترتیب و ارایه شده است.
قطعنامه این جرگه شامل ۲۳ ماده است.
در این پنج روز سه هزار و ۲۰۰نماینده از سراسر افغانستان در تالار این جرگه در کابل جمع شدند تا خط مشی مذاکره و چهارچوب مذاکره با گروه طالبان را مشخص کنند.
متن کامل قطعنامه لویه‌جرگه مشورتی صلح:
۱. ما اشتراک‌کنندگان در این جرگه مصمم و متعهد برای آوردن صلح پایدار در کشور هستیم.
۲. اعضای لویه‌جرگه مشورتی صلح از تحریک طالبان می‌خواهند تا با در نظرداشت از پیامدهای ناگوار جنگ و خونریزی، به صدای کتله عظیم مردم که از گوشه و کنار افغانستان نمایندگی می‌کنند، گوش داده، دست از دشمنی بردارند و در عمران و آبادی وطن خود سهیم شوند. جنگ ندارد و صلح بازنده.
۳. یکی از عوامل بزرگ جنگ در افغانستان برداشت‌ها و قرائت‌های متفاوت از دین مبین اسلام است. اعضای لویه‌جرگه مشورتی صلح به دولت، تحریک طالبان و علمای دینی پیشنهاد می‌نمایند تا دیدگاه خویش را از قرائت اسلام واحد ساخته، وسیله همسویی و وحدت ملی گردند.
۴. دولت جمهوری اسلامی افغانستان و تحریک طالبان باید به صدای اکثریت مطلق افغان‌ها لبیک گفته و آتش بس فوری و دایمی را بخاطر احترام به اراده مردم، حرمت گذاشتن به ماه مبارک رمضان، پایان خشونت‌ها و اعتمادسازی میان طرفین و پایان دادن به تبلیغات منفی، سر از آغاز ماه مبارک رمضان سال جاری، اعلان و در سراسر کشور تطبیق نمایند.
۵. نظام جمهوری اسلامی دستاورد بزرگ مردم افغانستان و حاصل سال‌ها قربانی و مجاهدت است. استقرار و استحکام صلح در افغانستان باید با حفظ نوعیت نظام (جمهوری اسلامی افغانستان) و از مجرای مذاکرات مستقیم صورت گیرد.
۶. قانون اساسی کنونی افغانستان یک وثیقه ملی و با ارزش برای ملت افغانستان است که باید حفظ گردد؛ اما در صورت لزوم‌دید، تعدیل برخی مواد آن از طریق میکانیزم‌های اصولی و پسندیده در این قانون، بعد از توافق صلح، امکان‌پذیر است.
۷. حقوق اساسی اتباع، مندرج در قانون اساسی افغانستان، منجمله حقوق زنان و اطفال، حق مشارکت سیاسی و مدنی، حق آزادی بیان، حق تعلیم و کار، حق دسترسی به خدمات عامه و همچنین حقوق اقلیت‌های قومی و مذهبی، معلولین و ورثه شهدا به عنوان پایه‌های اساسی استحکام صلح، باید در جریان پروسه صلح حفظ و تقویت گردد.
۸. نیروهای امنیتی و دفاعی افتخار کشور هستند. تحکیم و تداوم صلح پایدار نیازمند نهادهای امنیتی و دفاعی ملی و نیرومند می‌باشد. بنابر این مردم افغانستان از آدرس این جرگه بر حفظ و تقویت این نهادها تاکید می‌نمایند.
۹. اعضای لویه جرگه مشورتی صلح از طرف‌های درگیر و کشورهای دخیل در پروسه صلح افغانستان تقاضا می‌کنند تا با تفاهم و تشریک مساعی، زمینه باز نمودن دفتر سیاسی طالبان را در افغانستان فراهم نمایند.
۱۰. اعضای لویه‌جرگه مشورتی صلح از دولت افغانستان می‌خواهد تا در هماهنگی نزدیک با جامعه جهانی و بعد از تفاهم میان تمام جناح‌های ذیدخل در پروسه صلح، جهت حفظ ارزش‌ها و دستاوردهای حدود دو دهه اخیر، جدول زمانی عملی برای خروج مسوولانه نیروهای خارجی از افغانستان را ترتیب و تنظیم نماید.
۱۱. اعضای لویه‌جرگه مشورتی صلح از دولت افغانستان، تمام احزاب، جریان‌های سیاسی و شخصیت‌های تاثیرگذار ملی در چنین وضعیت تاریخی و سرنوشت‌ساز می‌خواهند تا با استفاده از فرصت‌های پیش آمده، اجماع ملی و سیاسی داخلی را برای پیش‌برد پروسه صلح ایجاد و تقویت نموده و از یک آدرس واحد و افغانستان شمول وارد مذاکرات صلح گردند.
۱۲. تمام جناح‌های ذیدخل باید از پیش شرط‌هایی که زمینه آغاز مذاکرات مستقیم را محدود می‌سازد، اجتناب ورزند.
۱۳. تمام جناح‌های ذیدخل باید با روحیه اسلامی و برخورد نیکو با اسرا و زندانیان یک دیگر دفتار نمایند و با استفاده از روش‌های سازنده و انعطاف‌پذیر در قابل تبادل اسراء و رهایی زندانیان اقدامات را برای اعتمادسازی و حسن‌نیت هر چه بیشتر دو طرف روی دست گیرند.
۱۴. برای دستیابی به صلح پایدار، اجماع منطقه‌ای و بین‌المللی یک امر حتمی و حیاتی می‌باشد. بنابر این تقاضای اعضای لویه‌جرگه مشورتی صلح از کشورهای منطقه و فرا منطقه و جامعه جهانی این است تا تلاش‌های خود را برای استقرار صلح در افغانستان با دولت هماهنگ ساخته و نقش دولت جمهوری اسلامی افغانستان را در محوریت ابتکارها و تلاش‌های خود قرار دهند.
۱۵. اعضای لویه‌جرگه مشورتی صلح از دولت می‌خواهند که در تمام مذاکرات و گفت‌وگوها بر سیاست حسن همجواری با کشورهای منطقه و همسایه‌ها تاکید ورزیده و در صورت تداوم دخالت‌های کشورهای منطقه و یا برخی از همسایه‌ها در امورد افغانستان، به صورت رسمی شکایت مردم افغانستان را به آدرس شورای امنیت سازمان ملل متحد درج نماید.
۱۶. دولت باید مشوره با آدرس‌های تاثیرگذار ملی، سیاسی و اجتماعی، برنامه جامع و همه شمول را برای تسریع پروسه صلح و آغاز مذاکرات مستقیم با تحریک طالبان با در نظرداشت مشوره‌های این جرگه تدوین و به منصه‌ی اجرا گذارد.
۱۷. با درک نیاز مبرم به وجود یک نهاد بی‌طرف برای تسهیل پروسه صلح، اعضای این جرگه اذعان می‌دارند تا به منظور شفافیت و موثریت شورای عالی صلح در ساختار، تشکیلات و عملکرد این شورا اصلاحات بنیادی اعمال گردد.
۱۸. اعضای لویه‌جرگه مشورتی صلح با در نظرداشت تجارب گذشته، مشوره می‌دهد که هیئت مذاکره کننده از شخصیت‌های جهادی، افراد ملی، متخصص، با تجربه، نیک‌نام، متعهد به ارزش‌های حقوق بشری و صلح طلب با ترکیب قابل مدیریت (حد اکثر پنجاه تن) و با در نظرداشت توازن قومی و حضور علمای جید، متنفذین قوم، زنان، جوانان، خانواده‌های قربانیان، معلولین، اقلیت‌ها، نماینده‌های جامعه مدنی، مهاجرین، رسانه‌ها، کوچی‌ها و نمایندگان اقشار و اصناف مختلف جامعه و برخی از اعضای لویه‌جرگه مشورتی صلح تشکیل گردد.
۱۹. اعضای لویه‌جرگه مشورتی صلح از دولت جمهوری اسلامی افغانستان تقاضا می‌نمایند تا برای تسهیل و تسریع پروسه صلح، خواست‌ها و مطالبات مشروع و معقول طالبان را شناسایی و در قبال آن اقدامات لازم را جهت اعتمادسازی بیشتر روی دست گیرند.
۲۰. اعضای لویه‌جرگه مشورتی صلح تعهد می‌کنند که به صفت پیام‌آوران صلح حین بازگشت به مناطق و محلات خود، پیام صلح این جرگه را به مردم خود رسانیده و در این راه سعی و تلاش همه‌جانبه را به همکاری ادارات محلی، علما، بزرگان قوم، جوانان و زنان به راه اندازیم تا باشد سهم دینی و ملی خویش را در تامین صلح ایفا نماییم.
۲۱. اعضای لویه‌جرگه مشورتی صلح از دولت می‌خواهند تا روابط خود را با اعضای این جرگه و نهادهای تاثیرگذار حفظ نموده و به گونه متداوم اعضای این جرگه را از تطبیق مشوره‌های جرگه و پیشرفت گفت‌وگوها و مذاکرات صلح در جریان قرار دهند.
۲۲. اعضای لویه‌جرگه مشورتی صلح با تاکید بالای مواد این قطعنامه، به دولت جمهوری اسلامی افغانستان، تحریک اسلامی طالبان، جامعه بین‌المللی، کشورهای منطقه و دیگر جناح‌های ذیدخل، خطاب می‌نماید تا به خواسته‌ها و مطالبات برحق مردم افغانستان و مشوره‌های این لویه‌جرگه تاریخی احترام گذاشته و به صورت جدی و صادقانه در امر استقرار و استحکام صلح پایدار و جلوگیری از تداوم و تشدید جنگ و همچنین تلفات مردم عام تلاش‌ها و اقدامات عملی را انجام دهند.
۲۳. اعضای لویه‌جرگه مشورتی صلح بخاطر اهمیت این لویه‌جرگه تاریخی از رئیس و هیئت اداری لویه‌جرگه مشورتی صلح می‌خواهند تا تمام دیدگاه‌ها، نظریات و پیشنهادات کمیته‌های پنجگانه را در یک سند رسمی چاپ و به دست نشر بسپارند.