I

محمد ولی

I

مرحله به مرحله وجلسه به جلسه از طرح اتش بس شش روزه
تا کاهش خشونت ، کاهش قابل ملاحظه خشونت وکاهش دوامدار خشونت

I

صلح افغانستان در گروچانه زنی ها وتوطئه های مثلث شیطانی امریکا ، پاکستان وایران افتیده است .
امریکا در مذاکرات صلح با طالبان دوهدف دارد؛ درکوتاه مدت استراتژی شخصی رئیس جمهور ترامپ این است تا ازبازی جاری رای مردم امریکا را در انتخابات ریاست جمهوری بدست اورد ودردراز مدت مراجع نظامی - استخباراتی ان کشو ر میخواهد (لعل ودل یاررا) بدست داشته باشد ، پاکستان را خوشنود نگهدارد، طالبان را در حاکمیت بیاوردوپایگاه های نظامی اش به سلامت باشد.
پاکستان با استراتژی نیم قرنه ازهدف سه گانه اش دستبردار نیست ( برسمیت شناسی خط دیورند ، دولت دست نشانده وبرهم زدن مناسبات هند وافغانستان) .
ایران در پی استراتژی شرق میانه دوگونه اش است یکی بسیج وسلطه برپیروان مذهب تشیع ودیگری نفوذ وسلطه بر حوزه زبان فارسی است.
پاکستان طالب را در اختیار دارد اما امتیاز از امریکا میخواهد ،ایران دور نمای حوزه نفوذی شرق میانه اش را در نظر داشته نمیخواهد از پروسه هاو سیاستها بی بهره بماند.
نیروی متخاصم با طالبان که خود را به نام ( حوزه مقاومت ) جا میزدند وسیله پیشبرد سیاست همسایگان مغرض شده اند که مرگ قاسم سلیمانی چهره های وابسته به ایران را افشا ساخت .
همصدایی مهره های کهنه کار پاکستانی وایرانی آغاز از جلسه خانه آقای محقق پس از سفر مرموزش به پاکستان تا گردهم ایی طرفداران دسته انتخاباتی آغای عبدالله همه یک منظور دارد وان شتاب در نزدیکی شخصی وگروهی با طالبان است. فورمول بی معنی " صلح بدون اتش بس دایمی" این گروه از یکطرف پوچ مغزی این بی خردان ابزار دست بیگانه را نشان میدهد واز جانب دیگر سنگ اندازی در راه ختم جنگ بوده عوامفریبانه صلح توام با دوام جنگ را تبلیغ میکنند یعنی " اسپ بی یال ودم واشکم" را برای فریب مردم وپوشاندن اهداف شان هیکل تراشی میکنند.
اینها که در جنگ وصلح وقسم وقرآن امتحان وگذشته بدی نزد مردم دارند چگونه دم از پیشتازی مزورانه صلح میزنند ؟ حین جنگهای ویرانگر داخلی در مکه همه اینها روی قران پاک دست گذاشتند وقسم کردند که دیگر باهم نمی جنگند اما با رسیدن به افغانستان شدت جنگ را دوچندان ساختند . همین اکنون اینها دریک حکومت سهیم هستند ، ازبودجه دولت امتیاز میگیرند توسط یک ریاست بنام ریاست محافظت از رجال برجسته تامین امنیت میشوند ولی شب وروز شان در جدال بین هم در گذر است ، اینهایکه حاضر نیستند با خود صلح کنند با جانب مقایل چه خواهند کرد ؟
با تاسف این گروه جنگی گذشته که هنوز هم فکر خود محوری را از سر دور نمیکنند گاهی جانشین دولت میشوند وباری ادعای نمایندگی از مردم را میکنند .
آغای یونس قانونی درهمان مجلس گفت: " این مجلس ممثل اراده مردم است، اگر مسئولیت یا منفعتی در صلح متصور باشد مربوط به همین مجلس میباشد" .
این طمطراق میان تهی فاقد ارزش قانونی است که بارها برای خود نمایی وقد بلندی در مطبوعات بیان شده است . این حرفها خریدار وشنونده ندارد ، مردم کجا واینها کجا؟ بروند به جریان رای دهی مردم در انتخابات ریاست جمهور مراجعه کنند تا آیینه گم شده شان را دریابند .دموکرات ، مجاهد ، حوزه مقاومت و... همه کاندید داشتند شرم اور نیست که مردم حاضر نشدند در رای گیری حداقل ربع فیصدی را تکمیل نمایند؟ این جواب منفی مردم مشت کوبنده به انها بود ..ضرور نیست بیشتر ازین از اراده مردم وتمثیل ان نام ببرند . کم ازکم دربیان چنین لا تاهیات صرفه جویی نمایند تا بیشتر ازین باعث ازار خاطر مردم نشده به جهانیان مفتضح تر نگردند.
ایا در بین انها کسی است که بگوید فرق میان وظایف ووجایب یک دولت و چند گروه سیاسی با پیشنه جنگی چه است ؟ قانون اساسی را که خود در لویه جرگه تفنگ سالاران تصویب کردند از نظر بگذرانند وببینند که بر طبق مواد ان اعلان جنگ، متارکه، تامین امنیت مردم ، دفاع از تمامیت ارضی از صلاحیتهای دولت است؟
در جنگهای مشتعله میا دولتها وومخالفین دریافت راه حل برای مشکل جنگ ، مذاکره ، تفاهم و انعقاد پیمان صلح کار دولت است .
درافغانستان دولت وجود دارد وهمه اینها زیر نام حکومت وحدت ملی شریک خوب وبد ان هستند اینکه حکومت شان ضعیف است نقش منفی خودشان انرا به این حالت دراورده است ، سبوتاژ میکنند ،بایکات می نمایند ، پیوسته همطراز با مخالفین بر حکومت وحدت ملی شان می تازند ، در تا وبالا شدن کوچکترین امتیاز فغان شان تا افلاک اوج میگیرد وتا میتوانند بد میگویند وبد رفتار میکنند . پنج سال شان در همین زد وخورد گذشت . همه چیز برای ملت آفتابی است صرف یک چیز کم است وان احساس خجلت وحیا درنزد این زورمندان شریک در حکومت وحدت ملی میباشد.
اگر به اختیار خود هستند، اگر منافع مردم ومصالح کشور نزد شان ارزش دارد ، اگر اغراض شخصی ومنافع فردی شان در قبال این شیطنت بازی ها جا ندارد واگر واقعآ به خاتمه جنگ صادق هستند چرا از محور حکومت ودولت مشترک شان دور تر میروند وباهم جمع نمیشوند تابا یک صف واحد در مذاکره وپروسس صلح شرکت کنند که صلح دایمی و متکی بر منافع مردم درکشور برقرار گردیده با ورود مخالفین مسلح به جریان صلح یک دولت مقتدر ملی به میان اید واز گزند همسایگان مغرض و سلطه استعمار گران درامان گردد؟
معلوم دار است ، گذشته وحال شان شاهد است که مراجع دستور دهنده بیرونی به انها اجازه شرکت در چنین پروسیجر ملی ووطنپرستانه را نمیدهد . وظیفه انها نه کار برای صلح وارامش است ونه ختم بحران بلکه تشدید وتعمیق ان میباشد .
ازبخت بد ،این عناصر بی هویت و فاقداحساس ملی برسرنوشت کشور مسلط ساخته شده اند وتا میتوانند سبوتاژ میکنند ، امتاز میگیرند ودربحر تنعم غوطه میزنند ونا م انرا اراده مردم وتمثیل ان میگذارند.
این حالت برای حامی بزرگ شان امریکا کمال مطلوب است ،اینها دربازی های چند پهلوی استخباراتی نقش ایفا میکنند نه برای افغانستان ومردم ان.