محمد ولی

روز اول کار لویه جرگه ، رنگ ورخ انرا نمایان ساخت

رئیس جمهور در لویه جرگه پیام طالبان را چنین رسانید :
اگر چهار صد زندانی ما رها گردد درطرف سه روز مذاکرات را با تیم دولت آغاز میکنیم ودرغیر ان به جنگ وخشونت ادامه میدهیم .
عبدالله عبدالله هم شرکت کنندگان را تشویق به رهایی طالبان نموده گفت این تصمیم شما سرنوشت ساز و تصمیم مرگ وزندگیست .
وزارت خارجه امریکا بانشر اعلامیه طولانی وپخش ان بین اعضای لویه جرگه رهایی ۴۰۰ طالب را امید کرد، زلمی خلیلزاد شرکت کنندگان را تشویق برهایی طالبان کرده گفت اگر در مورد موافقه شود امریکا در کنار شما می ایستد .
پس این لویه جرگه در نفس خود سه دعوت کننده داشته است آغای غنی برای سپردن مسئولیت رهایی بعهده لویه جرگه ، طالبان که اغای غنی پیام شانرا به سمع شرکت کنندگان رسانید وامریکا که با توزیع اعلامیه برای شرکت کنندگان مداخله مستقم به کار لویه جرگه نموده نماینده ان خلیلزاد اطمینان هم کناری امریکا را با تصمیم موافق لویه اعلان نمود .
ترکیب ۴۰۰ زندانی طالبان خود گویای این سه مرجع دعوت کننده است زیرا اینها شامل اند بر لست سیاه امریکا ، اختطافگران ، ادمکشان دارای حق العبدی ، محکومین به اعدام ، قاچاقبران مواد مخدر وجرایم اخلاقی .
باید پذیرفت که مافیای هر پنج بخش ذکر شده تحت حمایت امریکا ودولت وسیله دست امریکا لویه جرگه راوسیله ساختند تا مسئولیت هارا به گردن شرکت کنندگان بیاندازند .
اینها در تبلیغات شان مواد لازم بدست میاورند تا رهایی ۴۰۰ طالب را تصمیم ملی مردم افغانستان بگویند وازین طریق به جهانیان افاده دهند که ملت افغانسنان با سینه فراخ ودست ودل باز خطر ناکترین مجرمین راعفو کرده است وما ناگزیریم ازین نیت نیک ملت حمایت کنیم و مجرمین را یا داخل نظام سازیم یا هم به مرور زمان حاکم بر این ملت گردانیم زیرا مشروعیت عمل خودرا از خواست مردم ازطریق لویه جرگه بدست اورده ایم وباید به ان حرمت گذاریم وعملی سازیم.
ببینید نیرنگ امریکاراکه از کجا آغازکرد وبه کجا رسانید.باید این لویه جرگه به همه فهمانده باشد که سیستم مافیایی حاکم بر کشور چه دولت وچه برخی شخصیتها واحزاب همه در خدمت امریکا ووسیله تحقق سیاست ان در کشور ومنطقه هستند .
چرا در زمینه دچار تشوشات هستیم ؟
زیرا امریکا ووسایل دستی ان در افغانستان در هیچ تصمیم وعمل شان صادق نبوده اند ودرین مورد با بد ترین نیرنگ وفریب عمل میکنند .لهذا تشویش از پیامد ان نزد همه موجود است . از رئیس جمهور ترامپ تا خلیلزاد ووزارت خارجه ونظامیان امریکا گفته اند که با امدن طالبان صلح کامل در افغانستان تامین نمیشود .
ما ملت مار گزیده هستیم که از هر ریسمان دراز میترسیم .امریکای تجاوزگر برای سلطه براین گوشه اسیا چه راه های طولانی را که طی نکرد ، چشمها وگوشها باید بازگردد که چهارده سال جنگ زیر نام جهاد و اسلام همه از دسیسه خانه های امریکا بیرون ریخته شده بود ، ده سال حاکمیت جهادی وطالبی همه محصول سیاست امریکا برای شکستاندن کمر این ملت برپا شده بود ونزده سال تجاوز وجنگ خونین موازی به حملات خود کش ، ترور ، نفاق ملی ، تریاک ومواد مخدر برای همین بود که امروز غرض تصویب توسط خود افغانها انرا مشروعیت میدهند .
اما حیف که چشمها باز نمبشود وگوشها شنوا نمیگردد وملت نمی جنبد زیرا سیاست ، دین ، عقیده ، مطبوعات ، مجاهد ، طالب وداعش ، دولت ونظام همه از امریکاست که کس دیگری را مجال دسترسی به ان نیست . اینها وسایل چرخشهای سیاسی -- نظامی امریکاست که به هیچ صورت انرا بدیگران وا نمیگذارند .
این حقیقت را باید پذیرفت که جنگ راه حل مشکل نیست باید صلح برقرار گردد وبرای برقراری صلح مذاکره وتفاهم روی نکات اختلافی ضرور است .
اما این صلح باید :
-- میان جنایتکار وکسانیکه متحمل جنایت شده اند علامه تساوی نگذارد.
-- صلح عادلانه باشد یعنی منافع ملی وخواستهای بر حق مردم را بر اورده سازد .
-- واقعآ به جنگ وخشونت پایان دهد .
-- ازادی های دموکراتیک را نهادینه سازد .
-- عامل ترقی وپیشرفت گردد نه عقبگرد به گذشته .
-- زمینه ساز روابط نیک وبرمعیارهای قبول شده بین المللی با همسایگان وجهان گردد.
--حقوق زنان را نهادینه سازد.
-- نفاق وشقاق ملی را از میان بردارد .
-- از اسارت بیگانه به اسارت گروه متعصب متحجر وعقبگرا منجر نگردد.
-- به انسان ومقام والای انسانیت حرمت گذارد ، شکنجه ودره وشلاق وقید وبند فکری وسیاسی را عاملنگرددودهها ارزش دیگر انسانی .
-صلح به معنی شکست وسر نگونی نظام نگردد .
-- عدالت اجتماعی را تامین کند و داد از بیدادگر بستاند .
فکر نمیشود که کسی با چنین صلح مخالفت ورزد واگر مخالفت ورزد معلوم است که جنگ را وسیله حفظ منافع خود دانسته با صلح در ستیز میباشد.