پاکستان جهان را فریب میدهد!
سیاست خارجی افغانستان بخاطر حفظ مناسبات با جهان و همسایگان تا سطح خاموشی در برابر تبلیغات تعرضی غرب و پاکستان حالت پسیف و غیر متحرک دارد .در دپلماسی فعال معمول همین است که مراجع تحقق سیاست خارجی یک کشور ( وزارت خارجه یا نمایندگی های دپلماتیک مقیم خارج ) در مقابل اتهامات دیگران عکس العمل مناسب نشان میدهد .
مدتیست که مراجع پاکستانی از مقام صدارت تا اردو و استخبارات و نمایندگی های سیاسی در ملل متحد و سفیر مقیم ان در کابل با یک بازی سر در گم در مورد افغانستان مصروف اند ، این چهار مرجع بطور جداگانه و متفاوت و گاهی متضاد در مورد افغانستان میگویند وعمل میکنند .
صدر اعظم با اکت های بلند پروازانه در گردهم ایی های جهانی و منطقوی خودش را دارای صلاحیت بالا بینی در تعین خط حرکت کشور های دیگر در مورد افغانستان وانمود میسازد و میخواهد در تنظیم مناسبات میان افغاستان و دیگر کشور ها سیاست پیش گیری کننده داشته شناخت افغانستان و آغاز رسمی روابط دپلماتیک ان با خارج را حاصل کار خودش تعریف نماید .
اردوی پاکستان همزمان با پروسه های فعال در رابطه به مناسبات افغانستان با خارج مناطق سرحدی بخصوص ولسوالی های هم مرز با کنر را زیر اتش توپچی وراکتی قرار میدهد.
مراجع استخباراتی بصورت علنی با چهره های به اصطلاح سیاسی رژیم سر نگون شده برای اقناع انها برای چگونگی سهمگیری در قدرت فعال است ، ملاقات یک مرجع بلند پایه امنیتی پاکستان با سه تن از وابستگان رژیم گذشته در ترکیه نُمود علنی این فعالیت است .
وزارت خارجه پاکستان در گرماگرمی این تگ و دو ها به تبلیغ اتهامات میپردازد ، نماینده دایمی ان در ملل متحد مدعی حضور مغز های متفکر طالبان پاکستان ( تی . تی . پی ) در افغانستان است و سفیر مقیم ان کشور در کابل ضمن مصاحبه ای با طلوع نیوز گفت خط دیورند عامل حملات تروریستی بر پاکستان میباشد ، او از وجود شبکه های تروریستی منجمله القاعده و داعش نام برد .
حاصل این کار کامپلکسی سیاسی ، نظامی ، استخباراتی و دپلماتیک چه بوده میتواند ؟
با حفظ مناسبات میان دو همسایه در سطح دولتی و برخی روابط خصوصی شاید پاکستان دچار دو مخمصه باشد :
یکی اینکه نباید یک نیروی واحد در افغانستان حاکمیت کند ، انچه که جهان هم میگوید ، زیرا نبود قدرت موازی با حاکمیت در افغانستان برای پاکستان خطر ناتوانی ان در دسترسی بر یک تهدید موازی در اینده وجود میداشته باشد .
دوم اینکه با این مانور ها و اتهامات میخواهد سیاست ، حملات نظامی ، استخبارات و دپلماسی را در خدمت یک بازی نمایشی برای کشور های چین ، روسیه و ایران و اسیای میانه قرار داده وانمود سازد که افغانستان منبع تهدید علیه انها بوده داعش و القاعده از همین جا ممثل چنین تهدید میباشد ، در چنین حالت میخواهد سکان سیاست تخویف ، همکاری و جلب توجه به خطرات بعدی را بدست خود نگهداشته ازین طریق پاکستان را به دهلیز عبوری مناسبات سیاسی ، دپلماتیک و اقتصادی وغیره برای افغانستان تبدیل کند تا همسایگان و جهان ازین مسیر و با مشوره های نظامی ، سیاسی ، استخباراتی و دپلماتیک پاکستان با افغانستان وارد تعامل تا سرحد برسمیت شناسی و تاسیس مناسبات رسمی گردد .
ذکر خط دیورند از سرحد رسمی به عامل حملات تروریستی ادعای هفت دهه ای پاکستان است که در هر حالت منجمله وضعیت جاری از سر خط کار سیاسی ان دور نمیباشد و میخواهد انرا در همین حالت نا معین جبرآ بر جانب افغانی بقبولاند .
اگر دستگاه دپلماتیک افغانستان در مقابل چنین سیاست پیچیده ، چند بعدی و غیر اخلاقی ( حالت ناخن افگار ) پاکستان عکس العمل مناسب و دارای ارزش دپلماتیک در برابر جهان و همسایگان نشان داده نتواند و از همین اکنون دست طمع دور از موازین قبول شده دپلماتیک و اصول همسایگی نیک پاکستان را از امور حال دور نسازد در اینده هم نمیتوان نگهدارد
پاکستان با این مانور ها بر رد پای شیطانی طولانی اش خاک میریزد و میخواهد سیر تاریخ را وارونه سازد ، خود که مرکز پرورش ، تربیت و صدور تروریسم است و در طول موجودیتش نسبت به افغانستان حسن نیت نداشته است با تغیر اخیر قدرت در افغانستان باحفظ همان محتوی سیاست خصمانه میخواهد در کسوت غمخوار و دوست عرض اندام کند . پاکستان زیر این پوشش لحظه ای هم از امیال بیش از هفتاد ساله نسبت به افغانستان غافل نیست و میخواهد این کشور را در رقابت های منطقوی کلآ بدست خود داشته باشد .
سیاست بیطرفی افغانستان را به سیاست جانبدار از خود و مخالف هند ترتیب کند .
بیطرفی را نباید به سیاست غیر فعال و فاقد تحرک نسبت به بازی کشورهای دیگر تعریف نمود ، هرکه بخواهد این سرزمین را به حیث ابزار غرض تحقق خواستهای خود استعمال کند نباید در برابر ان خاموش بود ، دپلماتهای پاکستان در تبلیغ علیه افغانستان از گذشته های دور فعال و موثر بوده اند ، حالا که حرف تا طرح مسئله در ملل متحد رسیده و سفیر ان مقیم کابل رسمآ وجود تروریسم را در افغانستان اعلان میکند و اردوی ان حملات بر محلا ت مسکونی را زیر نام‌ضربه به تروریستان انجام میدهد، سکوت و نرمش مراجع دپلماتیک افغانستان برای جهان و همسایگان علامت رضا در وجود چنین ادعاها بوده میتواند .
نباید جهان فریب پاکستان را بخورد .