تپک خور تروریسم
دو دور اجلاس شورای امنیت سازمان ملل متحد نشان داد که پنج قدرت بزرگ جهان در مورد افغانستان بار دیگر بدو بخش موافق و مخالف تقسیم شده اند، میتوان حدث زد که سر اغاز جنگ سرد میان انها همین موضعگیری متفاوت ایشان بوده میتواند .
در جنگ سرد قرن گذشته امریکا با پیش گرفتن سیاست حمایت از ایران و پاکستان و عدم توجه به خواستهای حکومت های شاه محمود خان و سردار محمد داود خان بخاطر کمک های نظامی و تعلیم و تربیه اردوی کشور باعث شد تا افغانستان به جانب شوروی وقت روی اورد و از کمکهای ان در عصری سازی اردو و پلانهای پنج ساله مستفید شود . دران زمان افغانستان میان ایران و پاکستان مورد حمایت نظامی ، سیاسی و اقتصادی امر یکا ، با ساختار اردوی قوی و حمایت سیاسی و اقتصادی شوروی خار چشم امریکا بود و سرحد کار انرا تا امروز رسانید .
امریکا۴۵ سال پاکستان را در ویرانی افغانستان با داشته های نظامی و ساختار های زیر بنایی ان حمایت و تشویق نموده انرا تپک خور تروریسم ساخت ، گاهی فساد و مفسدین را روی کار اورد ، باری تروریسم را رونق داد و گاهی هم مجسمه های از حقوق بشر و دموکراسی تراشید و گفت وا به حال انانیکه این تندیس های مقدس ایشان را از پا دراورند ، این همه برای ان است تا این خطه مانند سیاست انگلیس در زمان بازی بزرگ دست ناخورده و به حال خودش نگاه شود و برای سالهای دیگر به عقب رود . حالا باز هم به همان ابزار چسپیده اند و دست بر نمیدارند .
اگر اغاز جنگ سرد جدید با سیاست پیش گرفته امریکا و غرب به همان شیوه های گذشته ادامه یابد خطر ان میرود که افغانستان از ناگزیری باز ماده رقابت چین و روسیه و امریکا و غرب قرار گیرد و سیر تاریخ از سر اغاز گردد اما با ابزار دیگر و امکانات دیگر .این حالت به نفع کشور نیست ، افغانستان در سیاست داخلی و خارجی به نرمش ، تفاهم و حفظ توازن نیازمند است . تفاهم ملی با همگرایی منطقوی و جهانی میتواند کشور را از خطرات انچه بیرونی ها پلان دارند نجات دهد .