اقلیت و اکثریت !
در گردهمایی های بیرون از کشور که به تشویق و تمویل خارجی ها برگزار میگردد و صبغه رسمی ندارد بحث اقلیت و اکثریت و حقوق انها مطرح میگردد .از ورای سیاست های دولتهای مغرض بر می اید که انها از این طرح برای بی ثبات سازی و تشدید تشنجات بهره میگیرند .
طرح اقلیت و اکثریت در کشور ما یک بازی منفعتی سیاسی است که گروهکهای چند نفری خود ساخته به اصطلاح کلانهای قومی سیاست را از همین دریچه پیشه کرده با ترغیب مراجع بیرونی از ان نفع میگیرند .
اول چه کسی اکثریت و اقلیت قومی را با خطوط روشن مرزبندی کرده است ؟
کیها اکثریت و کیها اقلیت است ؟
در وضعیت جاری در حق کدام اقلیت و نسبت به کدام اکثریت بیشتر یا کمتر ظلم میشود ؟
منافع کدام اقلیت با منافع کدام اکثریت در انطباق نیست ؟
اگر دروازه های پوهنتونها و مکاتب بروی دختران بسته است این ظلم در حق کدام اقلیت نسبت به اکثریت قومی بیشتر روا داشته شده است و هم‌چنان زنان کدام اقلیت در منع کار از بیرون منزل بیشتر از زنان کدام اکثریت رنج میبرد ؟
این هردو مظالم در حق اکثریتها متناسب به تعداد نفوس بیشتر از اقلیت هاست اما در حقیقت همه رنج این وضعیت را یکسان متحمل میشوند .
اگر خلای قانون‌در جامعه وجود دارد این خلا را کدام‌اقلیت نسبت به اکثریت بیشتر متحمل میشود ؟ هردو ازین خلا یکسان متاثر هستند .
با انکشاف متوازن و عادلانه اقتصادی و فرهنگی در سراسر کشور زمینه رشد و بهره وری یکسان برای اقلیت و اکثریت مهیا میگردد .
اکثریت و اقلیت سازی نوعی تفرقه اندازی دیگریست که وحدت اقوام و ملیتهای کشور را بر هم زده قلدران خود ساخته قومی ازان بهره میگیرند و بیرونی ها ان را برای استراتژی های دراز مدت تبلیغ میکنند ..
ملیارد دالریکه به افغانستان امد و اوضاعی را که امریکا انرا درینجا عملی نمود نه همه مردمان وابسته به اقلیت و اکثریت بلکه انگشت شمار های وابست به انها از ان سود بردند و از زندگی های بسیار پائین به گنجهای قارونی دست یافتند. چه تعداد از فرزندان اکثریتها و اقلیتها محتاج به فرار از کشور شدند یا به تگدی روی اوردند ، چه تعداد جوانان مستعد و مستحق اقلیتها و اکثریتها از امکانات تحصیلات عالی بیرون از کشور بهره گرفتند به غیر از فرزندان همین خود کلان ساخته های قومی ؟
اگر عدالت اجتماعی بر قرار گردد و انکشاف متوازن به میان اید فرزندان اقلیتها و اکثریتها از فرصتها استفاده مساوی برده میتوانند .
به جای شعار اقلیت و اکثریت مبارزه برای ایجاد تساوی در فرصتها و امکانات ، موزون تر است . تقسیم جامعه به اقلبیت و اکثریت خود بخود منبع اضافت طلبی و تمامیت خواهی میگردد ، نفاق را تعمیق ، تضادها را دامن میزند و نفع سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی انرا طراحان مغرض و سوداگران این شعار بر میدارند که هر کدام‌شان در برابر قوم و ملیت نه اقلیت بلکه قطره ای در دریای قومی و ملیتی مربوطه میباشند .
این شعار حلال مشکلات نیست و محرومیت های مردم را بر طرف نمیسازد .نشستهای چند نفریی تارکان قوم و وطن در خارج از افغانسنان برای کسب شهرت کاذب است که ازان سود میبرند و بر قوم و ملیت مربوطه تجارت میکنند ، اختلافات را از پنهان خانه های بیرون بداخل کشور تزریق میکنند ، مردم را می فریبند و جامعه را در تب و تاب اختلافات و ایجاد درز های قومی و ملیتی فرو میبرند . ازین مرض مهلک باید دوری جست و براه معقول احقاق حقوق همه مردم گام گذاشت .
اقلیت و اکثریتی وجود ندارد همه مردم کشور سوار یک کشتی اند که باید از گرداب های توفانی بیرون شوند .