امریکا و پاکستان عاملین پنجاه سال بی ثباتی در افغانستان
امریکا و پاکستان مشترکآ پنجاه سال عاملین بی ثباتی در افغانستان بودند و هستند اما وزیر خارجه و صدر اعظم سرپرست پاکستان در اجلاس عمومی سازمان ملل متحد میگوید یکجا با امریکا برای ایجاد ثبات و ارامش در افغانستان کار میکند . جالب است هفتاد وشش سال عمر پاکستان در دشمنی با افغانستان سپری شده و طی همین مدت امریکا در حمایت از پاکستان حاضر به هیچگونه همکاری نظامی به افغانستان نشده است حالا پس از هفتاد و شش سال دشمنی و بیش از پنجاه سال کار برای بی ثباتی نام از ثبات و ارامش افغانستان میبرند . واقعیت این است که نه امریکا و نه پاکستان در خفا نیت ایجاد ثبات در افغانستان را ندارند .
تنی چند از افغانها بنام تحلیلگران سیاسی در تلویزیونها با اضافه گویی های دور از حقایق تاریخی و سیاسی با لاف و گزاف دم از بلندی دست افغانستان در مقابله با پاکستان میزنند اینها یا لاف زنان بالفطره اند یا نا اگاه از حقایق حد اقل ۵۰ سال اخیر یا هم حاضر نیستند بدانند و بگویند که افغانستان قربانی سیاست بی ثبات سازی پاکستان و امریکا شده است و این سیاست ادامه دارد . افغانستانی را که اندو کشور بزانو دراوردند واز سال ۱۹۴۹ که نماینده افغانستان در مورد عضویت پاکستان به ملل متحد مخالفت ورزید و پاکستان در بدل ان به بمباردمان مغلگی پکتیا پرداخت ، هر سال راه ترازیتی تورخم را بروی تجارت افغانستان بحیث یک مهره فشار مسدود نمود ، زیر فشارهای مرئی و نامرئی باعث سقوط حکومت سردار محمد داود در عهد صدارتش گردید ، چهارده سال با فشار جنگ نیابتی و اتکا به تروریسم زیر حمایت امریکا افغانستان را ویران کرد ، تضاد های قومی و سمتی و ملیتی و تنظیمی را دامن زد ، اردوی مجهز و حامی ثبات کشور را مضمحل نمود ، در هر تحول جنگی و سیاسی دست اول را داشت ، خاکش را در خدمت تجاوز امریکا قرارداد و در سرحدات شرقی و جنوبی کشور به تصرف خاکهای افغانستات پرداخت ، از قریه تا شهر و مرکز کشور یکجا با امریکا گسترده ترین شیکه های جاسوسی ، تروریستی و احزاب و تنظیم های مزدور ایجاد کرد و بالاخره حالت زار موجود کشور محصول سیاست دوامدار و سنجیده شده هردو کشور است بازهم نا اگهان از نفوذ و توانایی پاکستان دم ازین میزنند که پاکستان چنین یا چنان نمیتواند در حالیکه دست باز دارد و هر انچه بخواهد میتواند ، در مجامع منطقوی و بین المللی از افغانستان نیابت میکند و اطوار و حرکات حامی افغانستان بودن را به نمایش میگذارد .
اینهااز تاریخ درس نگرفته همان دهل و سرنا را بلندتر مینوازند اما حیف که این دهل و سرنا دیگر دارد از نوا می افتد و پژواک ان گوش ها و دلها را میخراشد . موجودیت بیش از دو ملیون مهاجر در پاکستان ، توان راهبندی تجارتی ، مانور های دپلماتیک در مجامع بین المللی ، توان تبلیلغاتی و اتهام زنی ، قدرت بکار اندازی تروریسم و فعالیتهای خرابکارانه با توانایی نظامی پاکستان و حامی جهانی ان امریکا ، در مقابل سکوت حاکمان افغانستان و عدم توانایی توصل به اقدامات بالمثل حقایقی است که در اتخاذ یک سیاست تاثیر گذار در مناسبات بین افغانستان و پاکستان در سنجش گرفته شده سیاست بدیل در عوض سیاست کهنه شده ۷۶ ساله در نظر باشد از سیاست زور کم قهر بسیار عبور گردد تا منافع ملی افغانستان حفظ شود و پاکستان نتواتد با این بازی های مزورانه مستقل بودن کشور مارا در برابر جهانیان زیر سوال قرار دهد و بار دیگر از افغانستان استفاده دوران به اصطلاح جهاد را بنماید .