ای خـــــدایا ای خــــــدایا ای خدا
دومصیبت گشت نـــــازل از قضا
آن یکی اوباش و وحشی و رزیل
واندگر شیاد و بـــی رحم و بخیل
آن یکی عاری زعقل و اختیــــار
وآنـــــدگر منبع تفتیـــــن و شرار
آن یکی پست و شریر و بی حیـا
وآندگر ابلیس و مـــــکار و دغـا
میکند تکمیل آن یــــک دیــگری
بهر قتل و ناروا و خود ســـری
هردو افتادند به جـــــان مردمان
نیست مال و عزت خلق درامان
آنچه نهی کردی تواز جــــرم و خطا
همچو فرض در سلک شان باشد روا
قتل و غارت شد روا با نــام دین
هتک ناموس گشت چون فرض ویقین
بر صغیر کردنـــد تجاوز آنچنان
پندارند کایـن روا است بی گمان
کشتن و شکنجـــــه و قتـل زنان
حکم دین خوانند ورسم رهبــران
سال ها بودی تو شــاهد ای خــدا
شـــــــاهد وهم و فســـاد و ماجرا
پیش چشــــم تو ودر انظار عــام
سوختاندند و بکشتنــــد بی لـــگام
وعده خلقت بــــــودی نسل بشــر
اشرف مخلوق وهم با شــــان وفر
لیک ازین ها که بیـــامد دربیـــان
نی بهایــــــم اند و نـــی هم انسان
گرهمی خواهی که باشیم درجهان
واقعن انســـــــان و نسل مهربان
محو کن ایــن دو شقاوت اززمین
تا توهــم خوشنود باشی ای امین
داد می خواهد بری زین ماجـرا
ای خـــدایا ای خـــدایا ای خـــدا