پر دنــیا د ننګیالو دی دا دوه کـــــــاره

یا به وخوری ککری یا کـــــامران شی

خوشحال بابا

افغانستان از لحاظ موقعيت جغرافيايی خويش، هميشه طرف توجه ابر قدرت ها بوده است. اين خصوصيت متأسفانه بيشتر زمينه ساز مصيبت، جنگ، تجاوز و ويرانی برای اين مرز و بوم ن بوده تا پیشرفت و ترقی.

همين موقعيت جغرافيايی(کوهپايه های بلند هندوکش و پامير منطقه بدخشان افغانستان و تاجکستان که بنام بام اسیا معروف است)، که منافع استراتیژيک اکثریت قدرت ها و کشور های منطقه در آن با هم ګره خورده ، براي آن قابل توجه ابر قدرت ها بوده و در تسخير آن تلاش میشودکه:

1-    با جابجا کردن وسايل تخنيکی (دستگاه های رادار و راکتهای دور بُرد)، حرکات نظامی را میشود در تمام آسيای ميانه، چين، هند و پاکستان، تحت کنترول و مراقبت قرار داد.

2-    منطقه بدخشان ارزانترین و کوتاه ترین راه و دهلیز برای انتقال جنګ به اسیایی میانه میباشد.

بنآ جنګ در بدخشان با جنګ درسایر نقاط افغانستان بکلی از هم متفاوت خواهد بود.

در تسخیر این منطقه و انتقال جنګ به اسیایی میانه به منظور تسلط به ذخایر سر شار طبیعی منطقه اسیای میانه روسیه، چین ، هندوستان و ایران بی تفاوت و صرف نظاره ګر نه خواهند ماندند.

با تاسف که در این جنګ باز هم مردم و خاک ما به میدان کشمکش و تجاوزکه نتیجه آن جز بربادی وطن ما چیزی دیګر نصیب ما نه خواهد شد، مبدل شده و پیش بینی این مساله که این جنګ تا چه وخت ادامه خواهد یافت هم دشوار به نظر میرسد.

حال ای مساله به زمامداران و سیاسیون ، رهبران دینی و مذهبی ما ارتباط دارد که در این جنګ در چوکات مصلحت ملی چګونه موقف( در انتقال جنګ به اسیایی میانه کمک میکنند یا در توقف جنګ در افغانستان مصلحت را میبینند )می ګیرند. ؟