وضعیت در کابل با گذشت هر روز نا امنتر و بی ثبات تر میشود.سر و مال ، عزت و شرافت مردم بی دفاع در امن نیست. اختتاف، زور گویی ، دزدی در کابل به اوج خود رسیده است. به صد ها گروپ غیر مسول مسلح بنام مجاهد، ازادگر و مقاومت گرا در جاده های کابل ازادانه گشت وگذار دارند، حضور فعال همین گروپ های مسلح غیر مسول ، مردم بی دفاع کابل را بی مورال و بی روحیه ساخته و در حالت ترس و تشویش و بی باوری کامل نسبت به دولت به سر میبرند . موجودیت همین تفنگداران به اعتبار قوای امنیتی - دفاعی کشور سخت صدمه رسانده و انگیزه حمایت از قوای مسلح را از مردم گرفته است.موجودیت همین گروپ های مسلح غیر مسول با موجودیت فساد گسترده در دستگاه دولت ، دامن زدن اختلافات و تعصبات قومی، زبانی و سمتی از جانب یک تعداد از روشنفکران مزدور کابل را چون کنذز به طرف غرق شدن و فروپاشی به نفع دشمن در کمین نشسته طالبان سوق داده است. چند صد نفر از نام ملاتره خیل از تره خیل کابل تا هود خیل ومکرویان و چند صد نفر از نام امان الله گذز از خیر خانه تا شهرنو با سلاح و کوتک و ریسمان و یک تعداد هم در ساحه پغمان و افشاردر حالت انتظار چور کابل و ارگ ، دوایر دولتی و ېلافروشی ها لحظه شماری میکنند.
این حالت بر میگردد به عدم تطبیق پروگرام خلع سلاح عمومی و مستقیم سال های 2003 - 2006 دوران زمامداری جناب حامد کرزی ، شورای امنیت ملی ،وزیران دفاع و داخله و امنیت ملی وقت . سهل انگاری و بی تفاوتی و دستان غرض الود و نا پاک با هم انبار شد، شبکه شبه نظامیان مسلح که ما برایش قوت های غیرمسلح مسول می گوییم، در نهایت به یک قوت و عنصر مخرب، ضد ملی، در عرصه سیاسی، نظامی و اقتصادی تبدیل و با گذشت هر روز تهدید جدی را به قانونیت، حاکمیت ملی ، استقلال ، تمامیت ارضی کشور و حفظ یگانگی جغرافیایی موجود متوجه ساخته اند. حال که دیگر تشت رسوایی حرکت های ضد ملی این فساد پیشه گان تاریخ برای همه روشن شده و باور خود را از دست داده است، زیر شعار دفاع حق مشروع ما است میخواهند به چور و چپاول شان ادامه بدهند. انها به این ترتیب میخواهند قدرت موازی شانرا حفظ کنند.
پیشنهاد من به سر قومندانی اعلی قوای مسلح ، شورای امنیت، وزارت دفاع و داخله و وکلای پلو خور این است که وخت ان فرار رسیده تا به منظور به دست آوردن اعتبار و حیثیت خود شان و جلوگیری از سقوط و فروپاشی احتمالی کابل ،اگر در کل کشور توان و امکان خلع سلاح چنین قوت های غیر مسول مسلح وجود ندارد ، این کار را در کابل خو انجام بدهند.!!!
در اخر یک مثال کوچک میزنم: در سال 1359 هنوز محصل پولیتخنیک کابل بودم و در لیلیه زنده گی میکردم. به ناحیه 5 اطلاع رسید که در فاضل بیک در یک خانه یک میل سلاح غیر راجستر شده و غیر قانونی وجود دارد. شب با مسولین ناحیه 5 با افراد امنیت دولتی، څارندوی و څارنوالی انجا رفتیم، خانه را تلاشی کردم و بنابر اطلاع موثق اهالی سلاح مخفی شده را با مهماتش به دست امدوبه دولت تسلیم داده شد. چون که با چنین سلاح ها شاگردان مکتب به خصوص طبقه اناث در مسیر راه تهیدید میشدند.