آمدم تـــــا قفــــــــل زنـدان بشکنم
بنــــد ظلمــــت را زانسان بشکنم
حلقه های وهــــم و تحمیق را زپا
با سلاح علـــــم عـــــرفان بشکنم
می فریبند خلـــق به طومارو دغا
این طلسم خـــــــانه ویران بشکنم
عافیــــت سوز است رسم جاهلان
جهــــل را با نور عرفان بشکنم
دام تفتیــــــن و ریـــــای شیخ را
با صفــــا و مهرو احسان بشکنم
بر ســـــر فرمان شده دزد و دغا
این مصیبــــت را ز بنیان بشکنم
زین ســـــــرای ماتم و اندوه وآه
سازو برگ خود پرستان بشکنم
خــــون ها جاری شده با نام دین
نکبــــــت شــــوم جلادان بشکنم
از مهیـــب قطر گی دورند زهم
وهم تفـــریق از دل وجان بشکنم
عشق انسانــــم بری دریاب مرا
با محبــــت لقمــــــهء نان بشکنم