بوش و جنگ برضد تروریزم

بخش دوم

"انگیزه های" یورش نظامی برعراق:

چنانکه در بالا ذکر گردید، حکومت بوش به اصرار تمام میخواست عراق را به تمکین وادارد تا بگذارد که بازرسهای سازمان ملل از چگونگیتولید وانبار سلاح کشتار جمعی از نزدیک بازرسی کند و به شورای امنیت آن سازمان گزارش خود را ارائه بدارد.

صدام حسین سرانجام حاضر شد در زیر فشار سازمان ملل و جامعهٔ جهانی بر مبنای قطعنامهٔ شماره ۱۴۴۱ شورای امنیت به ورودمجدد بازرسهای آن سازمان به عراق اجازه دهد. هیأت بازرسها در سه مورد مربوط به سلاح کشتار جمعی به  بازرسی پرداخت:

ـ اورانیم، با نام کیک زرد ویا قهوه ئی. بوش کشور عراق را متهم به خریداری اورانیم کیک زرد از کشور نیجرمیکرد و ازهمین رو یکدپلومات اسبق امریکائی بنام ویلسن دراواخر ماه فبروری از جانب سیا اعزام شد تا دراین زمینه گزارشی تهیه بدارد. ویلسن پس از انجامماموریت به سازمان سیا گزارش داد که گزارشهای موجود در مورد خرید اورانیم کیک زرد ویا قهوه ئی کاملاً اشتباه بوده اند. اما باآنهمبوش به اتهامهایش دراین مورد ادامه میدادک تا بحدی که درسخنرانی ماه جنوری سال ۲۰۰۳ خویش به کانگرس آن کشورگفته بود کهعراق بنابر منابع اطلاعاتی برتانیه بدنبال اورانیم میباشد. درحالیکه ویلسن مذکور با منتشرکردن یک متن در نیویارک تایمز گفته بود کهشخصاً دراین زمینه ادعاهای فوق را بررسی کرده و براین باور رسیده که این ادعا ها همه تقلبی بوده اند.

ـ مورد دوم متهم ساختن صدام همانا "سعی عراق برای دسترسی به لوله های الومینیمی مقاوم بود که برمبنای برنامهٔ نظارتی سازمان مللممنوع شده بود. این لوله ها بمنظور ساخت سانتریفیوژ هائی بکارمیرفت که درغنی سازی اورانیم برای ساخت بمب کاربرد داشت". نهادهائی چون وزارت انرژی و دفتر اطلاعات وپژوهش وزارت خارجهٔ امریکا با چنین اتهام مخالفت نشان دادند و بازرسی آنرا که موردینداشت، مشوره ندادند، چون درگزارشی که توسط موسسهٔ علوم وامنیت بین المللی درسال ۲۰۰۲ منتشرشده بود، احتمال استفاده از لولههای فوق الذکربرای غنی سازی اورانیم را بعید دانسته بود.

ـ درمورد سلاح های میکروبی وگاز سمی نیز حکایت بهمین منوال بود و بیشتربر حدس وگمانها استواربوده وحکومت بوش هیچگاهی بهاسنادی دسترسی نیافته بود که مبنای حقیقی وحقوقی برای اقدام نظامی دربرابر عراق را توجیه کرده میتوانست.

چون دولت عراق برمبنای قطعنامهٔ فوق الذکرشورای امنیت سازمان ملل موظف به همکاری با بازرسهای آن سازمان درزمینهٔ بازرسی ازاحتمال موجودیت ووذخیره مقداربزرگ سلاح کشتارجمعی وکیمیاوی بود، لذا این وظیفه را نیز داشت که " برمبنای این بازرسیها گزارشیازظرفیت ساخت جنگ افزارهای موردبحث را تهیه و ارائه بدارد." این گزارش در یازده هزار وهشتصد صفحه به شورای امنیت و آژانسبین المللی انرژی اتمی آماده و تقدیم گردید. عراق دراین گزارش واضح ساخته بود که هیچچ جنگ افزارکشتارجمعی دراختیارندارد. اماایالات متحدهٔ امریکا بااستفاده از نفوذ وقدرت خویش و همکاری کشور کلمبیا که درآن زمان ریاست دوره ئی شورای امنیت را بعهدهداشت، اجازه یافت که بتعداد هشتهزارصفحهٔ این گزارش را قبل ازآنکه به دسترس همهٔ اعضای شورای امنیت قرارداده میشد، بصورتمخفیانه حذف کرد. فلهذا شورای امنیت گزارش مزبور را ناقص اعلام داشت و عراق را مسؤل نقض مسؤلیت اعلام نمود.

اما با وجود این که دلایل اثباتیه برای یک اقدام نظامی دردسترس حکومت بوش قرارنداشت و علیرغم کوششهای سازمان اطلاعات مرکزیامریکا برای بدست آوردن چنان "اسناد" که دستآویزی برای حملهٔ نظامی وتوجیه آن در شورای امنیت سازمان ملل بوده باشد، هیچنوعمجوزی برای حملهٔ نظامی دربین نبود. باآنهم اصرار حکومت ایالات متحده برای اقدام نظامی برعراق و متقاعد ساختن شورای امنیتسازمان ملل برای اصدار مجوز این اقدام ادامه یافت تا اینکه آنگونه که در سطور فوق روشن شد، پس از "گزارش مستند" کولین پاولوزیر خارجهٔ دولت بوش به شورای امنیت، این مجوز صادر گردید و حکومت بوش بدینگونه برای مجازات صدام و عراق زیر رهبری او بهلشکرکشی برآن کشور اقدام نمود.

جنگ آغاز می یابد:

این لشکرکشی وجنگ بوش "علیه تروریزم بین المللی" برکشورمستقل و دارای حاکمیت ملی، بشکل غافلگیرانه و بدون هیچ اعلان قبلیجنگی بتاریخ ۲۰ مارچ ۲۰۰۳ آغاز شد. این یورش، برهبری ارتش ایالات متحده در وجود یک ائتلاف بین المللی با شرکت واحدهای نظامیبرتانیه و آسترالیا انجام پذیرفت. گرچه نیروهای اصلی حمله کننده به عراق شامل اردوهای ایالات متحدهٔ امریکا، بریتانیا و پولند بودند،ولی درکنارآنها درحدود سی کشور دیگرازجمله جاپان، کوریای جنوبی، ایتالیا، اسپانیا وغیره نبز باارسال نیرو،تجهیزات، خدماتونیروهای حفاظتی دراین جنگ اشغالگرانه شرکت ورزیده بودند. همچنین" برخی شرکت های قراردادی تأمین نیروهای نظامی وامنیتیبافرستادن دهها هزار نفر از نیروهای خود را که دارای تابعیت کشورهای مختلف بودند، مسؤلیت تأمین امنیت بخشهای وسیعی ازمراکزمهم تجارتی عراق، ازجمله چاهها ومراکزتفحصات نفت را بعهده گرفته بودند". نیروهای ائتلافی دراین یورش نظامی اشغالگرانهدرهماهنگی وهمکاری واحدهای پیشمرگ کرد درشمال عراق که شمارشان به هفتاد هزار تن میرسید، مشترکاً درتمام مدت حمله برعراقدرکنارنیروهای ائتلاف عمل میکردند.

نخستین هدف این یورش نظامی نا بودی رژیم صدام حسین بود. پیگیری جستجوی مراکزجنگ افزارهای کشتارجمعی ونابود سازی آنهادرردیف بعدی قرارداده شده بود که متعاقب آن جستجو، ردیابی ونابودی یادستگیری "تروریستها" وجمع آوری اطلاعات پیرامون فعالیتهایشبکه جهانی جنگ افزارهای کشتارجمعی و مهمترین و اساسی ترین هدف که در زیر نام جنگ علیه تروریزم پنهان باقی مانده بود،تصرف عاجل چاه های نفت وتاسیسات متعلق به آنها بود که منبع اصلی درآمدهای سرشارعراق را تشکیل میداد.

بغداد، پایتخت عراق، پس ازبیست روزجنگ وتعرض برتمامیت ارضی کشورمستقل عراق، توسط اشغالگران نظامی ایالات متحده و شرکاسقوط نمود و با این سقوط، براقتدار بیست وچهارسالهٔ صدام حسین و حزب بعث عراق نقطهٔ پایان گذاشته شد. نیروهای امریکائیساختمانهای وزارتخانه های تخلیه شده راتصرف کردند و عکس ها ومجسمه های صدام را از گوشه وکنار شهرتخریب ورهبری وهدایتپایتخت عراق را دردست خود گرفتند.

دولت واردوی عراق ازهم فروپاشیدند و بنابرتخمین پنتاگون مقدار ۲۳۰ هزارتُن از ۵۹۰ هزارتُن تجهیزات جنگی عراق بباد فنارفت ومنبعبزرگی برای غارت وتاراج شورشیان گردید. درطول این یورش نظامی درحدود۹۲۰۰ جنگجوی عراقی و۳۷۵۰ تن غیرنظامیان  که از ۲۰مارچ ۲۰۰۳ تا به ماه مئ ۲۰۰۴ ادامه کرد، بدست نیروهای ائتلاف کشته شدند.

عملیات "آزاد سازی" عراق با یک جنگ گسترده ونابرابر توسط ائتلافی از نیرومندترین کشورهای دارای زراد خانه های بزرگ جنگی درظرف یکسال با سرنگونی رژیم صدام و متواری ساختن او و اشغال بزرگترین مراکز استخراج نفت عراق تکمیل گردید و ایالات متحدهبحیث فاتح این جنگ نابرابر واشغالگرانه برقلمرو نفتخیز عراق تسلط  بلامنازع  پیدا کرد.

جورج دبلیو بوش رئیس جمهور امریکا این "پایان مؤفقیت آمیز" را درجریان یک بازدید ازکشتی بزرگ طیاره بردار USS بنام براهام لیکلندرغرب شهرسان دییگوی کلیفرنیا طی یک سخنرانی اعلام  داشت و به هوانوردان و ملوانان این مؤفقیت را تبریک گفت.

سقوط رژیم عراق باواکنشهای مثبت ومنفی مردم پایتخت نشین روبرو گشت. صدام حسین مرد شماره یک عراق درطول سالهای اقتدارشخط درشتی از خون وآتش را ازخود بجاگذاشته بود و الحق که دستانش با خون هزاران فرزند عراق آلوده بود. او در طول زمان زمامداریاش، علیرغم اینکه حزب بعث منحیث یک سازمان سیاسی حکومت رادردست داشت، اما صدام حسین با متمرکزساختن تمام صلاحیت هاحزب بعث را دربست مطیع وفرمانبردارخود ساخته بود و این حالت باو این امکان را داده بود که هرنوع مخالفت ومقاومت را سرسختانه وبابیرحمی سرکوب کرده و حاکمیت مطلقهٔ خویش را برقرارساخته بود. او درشمال عراق کرد هارا و درجنوب شیعیان عراق را زیرفشاربزرگیقرار داده و هرگونه اعتراض و مخالفت ازین دو ناحیه را بشدت وبیرحمانه ازبین میبرد. این وضع البته باعث نارضایتی بزرگی دربین مردمعراق از رژیم گشته بود که با قساوت برقرارشده و آنهارا در اسارت نگهداشته بود.

حملهٔ نظامی برعراق با تصرف شهربغداد پایتخت و راندن حزب بعث از قدرت تکمیل گردید ولی صدام حسین، علیرغم آنکه فرزندان جوانشو طرفداران بعثی اش یا ازبین رفتند ویااسیر شدند و برخی هم کشته شدند، به اختفا رفت و نیروهای نظامی اشغالگر به دستگیریوبازداشتش مؤفق نشدند.

مؤفقیت دراین لشکرکشی برای اشغال عراق و سرنگونی رژیم بعثی را جورج بوش برای خود وحکومتش یک دستآورد بزرگ میدانست وبرآنمباهات میکرد که توانسته بود جنگ برضد نخستین "محورشرارت" را به مؤفقیت برساند.

اینگونه بود که ایالات متحده، بزرگترین قدرت نظامی واقتصادی جهان، بظاهر به بهانهٔ جنگ علیه تروریزم ولی درحقیقت بخاطر تصرفچاههای نفت عراق و وابسته ساختن پروسهٔ استخراج وتفحصات نفت بخود که حیثیت خون درشاهرگهای اقتصادی ایالات متحده راداراست، به بزرگترین لشکرکشی قرن دست یازید و توانست پس ازاشغال نظامی افغانستان، کشورمستقل عراق رابزانو دربیآورد و آنکشور را صرف بجرم مخالفت باسیاستهای واشنگتن مجازات کند و کشوری را ویران وملتی را دربدر و آواره بسازد.