تلویزیون طلوع : چرخش پاکستان در برابر ما
تغییرمثبت برسیاست های گذشته این کشور؟ !
طی دو سه روز اخیر گفتگوهای رسانه ها بخصوص تلویزیون طلوع روی این می چرخد که پاکستان
در سیاست پیش گرفته ۴۵ ساله اش نسبت به افغانستان تغیر می اورد ومقامات اول سیاسی ان کشور سیاست چهار دهه پاکستان در برابر افغانستان را اشتباه گفته اند .
بعضی تحلیلگران این تغیر سیاست را ناشی از مجبوریت های پاکستان گفته عده ای انرانیرنگ دوامدار پاکستان نامیده اند ، برخی هم میگویند شاید این حسن نیت سیاسیون پاکستان باشد ولی قدرت اصلی بدست نظامی ها است وانها اند که سیاست کشورشان را درقبال افغانستان رقم میزنند ازین جهت به گفته های سیاسیون نمیتوان اعتبار کرد .
این تبصره ها واوازه پراگنی ها در جریان سفر دوروزه هئیت ۵۱ نفری آغای عبدالله عبدالله به پاکستان راه اندازی شده است ، درحالیکه اغای کرزی ۲۱ بار وآغای غنی هم چند بار بحیث مقامات اول دولتی به پاکستان سفر کرده اند ولی چیزی حاصل نکرده اند . چه طلسمی در میانه کارگر افتاد که سفر دوروزه آغای عبدالله چنان موثر وکارا بود که پاکستان راه طی شده ۴۵ ساله اش را در مورد افغانستان اشتباه بداند ، همان راهی که در زمان ریاست جمهوری مرحوم محمد داود دورهبر قبلی اغای عبدالله ( برهان الدین ربانی واحمد شاه مسعود ) ورهبر حزب اسلامی گلبدین حکمتیار را استخبارات پاکستان نقطه آغازین ۴۵ سال اشتباهش برگزیده وبا ۵۰۰۰ جنگجوی فراری افغان انهارا به جهاد علیه جمهوری محمد داود گماشته بود . پس باید پاکستان صریحآ اعتراف کند که جهاد ۴۵ ساله راه انداخته اش غلط بود وحالا که آخرین فرد از بقایای ان جهاد یعنی آغای عبدالله را با دهل وسرنای تشریفات دپلماتیک در سطح مقام اول کشور ( نوعی از تفتین ) پذیرایی کردند واو هم درهیجان این پذیرایی عکسهای یاد گاری بچه گانه فلمی گونه با برخی زنان ومردان پاکستانی به نشر رساند به او فهمانده باشند که ویرانی ملک تان بدستور ماو شعار کابل باید بسوزدی را که توسط شما عملی ساختیم جنایت قرن بود .
پاکستانی ها تذکر دادند که افغانها میدانند وکار شان یعنی انها بنده های بیدخل در همه اوضاع واحوال انسانیت سوز افغانستان بوده اند وشماها مسئولیت ویرانی وجنگ را دارید نه ما .
انانیکه میگویند پاکستان در سیاست اش نسبت به افغانستان تغییر می اورد تشریح نکردند که ازچه لحاظ وچه تغییر ؟
اشتباه شان را به عبدالله گفتند ومسئولیت را هم بعهده افغانها گذاشتند .
حالا تغیر چه است ؟ باید مظاهر ظهور این تغیر چنین باشد :
۱- اخراج تمام پایگاه های طالبان از خاک پاکستان .
۲- ختم گروگان گیری خانواده های طالبان واخراج انعده رهبران شان که در پاکستان هستند .
۳- بیان صریح در سیاست عمق استراتژی شان در مورد افغانستان .
۴- دست برداشتن از دوام دخالت ومداخله در امور کشورما .
۵- تعهد در مورد قطع انداختهای راکتی وتوپچی در ولایات هم مرز با پاکستان .
۶-- تعریف روشن از منافع پاکستان در افغانستان تا دانسته شود که در دراز مدت وکوتاه مدت ازین کشور چه میخواهند .
۷- ختم بهانه بازی هند در افغانستان علیه پاکستان ودستبرداری از دخل وغرض در مورد مناسبات افغانستان با هند .
۹- پاکستان سیاست اش را در مورد ابهای جاری افغانستان ، مشکل سرحدی ناشی از خط دیورند ، موقعیت جغرافیایی افعانستان با همسایگان شمالی وچگونگی منافع تجارتی با انها با استفاده از شاهراه های افغانستان را صراحت بخشد
فصل صدور میوه آعاز میشود دیده شود که باز پاکستان درین مورد موانع ایجاد میکند یا خیر این اولین حسن نیت پاکستان بوده میتواند .
پاکستان شعار کهنه وفریبنده صلح وثبات در افغانستان صلح وثبات در پاکستان را تکرارآ سرداد که بالکل غلط است .
وقتی دولت باثبات شاهی وصلح در افغانستان وجود داشت پاکستان دو جنگ باهند را سپری کرد ، بدو بخش تجزیه شد وچهار کودتای نظامی صورت گرفت ، بحرانهای داخلی را تا سرحد اعدام ذوالفقار علی بوتو گذشتاند ولی طی چهل سالیکه صلح وثبات در افغانستان وجود ندارد وپاکستان در تحریک بی ثباتی وجنگ نقش اول را دارد درپاکستان هم صلح است وهم ثبات واین صلح وثبات مولود سیاست جنگ وبی ثباتی ان کشور دررافغانستان میباشد که از اثران چیزهای زیادی بدست اورد به شمول بمب اتوم این شعار دروغین پاکستان خود نمایانگر شیطنت و فریبندگی سیاستمداران ان در مورد افغانستان است زیرا افغانستان با ثبات درغربش وهندوستان نیرومند در شرقش را فال نیک نمیگیرد درحالیکه افغانستان در بدترین حالات بحرانی ان کشور بی غرص بوده وحرکتی نکرده که باعث تشویش ان گردد .
این حرف قابل باور نیست که پاکستان را مجبوریتها واداشته است تا به تغیر سیاست نسبت به افغانستان اقدام کند زیرا ؛ اودرامور کشور ما دست بلند دارد وطالب وسیله تحقق سیاست ان در مورد افغانستان است که حالا با حمایت امریکا حاضر نیست تن به طرحهای دولت افغانستان بدهد .پاکستان ازحمایت قوی چین برخوردار است پروژه( یک کمر بند یک راه چین ) یکی از نمودهای عمق مناسبات دو کشور است ، از حمایت انگلیس بهره مند است واز حمایت امریکا بی بهره نمیگردد . پس کدام مجبوریت وچه احتیاجی اورا وادار به تغیر سیاست میسازد ؟
حرفهای نرم ونفیس سیاستگران پاکستان را کسانی قبول کنند که یا از عمق سیاست پاکستان در طول تاریخ موجودیتش خبر ندارند ویا مبلغین سیاست ان کشوراند ودر مکارگی وفریب ان همدست میباشند ومیخواهند مردم را فریب بدهند .