دفاع از داعیه برحق انسانی ، اسلامی و ملی دختران افغانستان

بزرگترین رسالت انسانی ما در احوال جاری دفاع از حقوق و آزادی مردم مظلوم افغانستان است .

درین راستا :

دفاع از داعیه برحق انسانی ، اسلامی و ملی دختران ما بخاطر رفتن به مکتب نه تنها رسالت انسانی ما است که :

شرط انسان بودن و مدنی بودن ما می باشد .

افغانستان سرزمین عجایب و غرایب است و کشوری است که در آن تاریخ « تکرار » می شود و ما شاهد مضحک ترین شکل آن هستیم و بستن مکتب بروی دختران یک مثال اسفناک آن است .

حاکمان کنونی طالب این سلب حقوق دختران کشور را به دین و آیین مردم حواله می‌دهند .

از بوالعجبی های تاریخ :

که در ورق گردانی روزگار طالبان که تاجران دین ( دین فروشان ) را فرار داده اند ، اکنون خود ، دین را گروگان گرفته اند و صاف و ساده فکر متحجر و دیوبندی خود را بمثابه اصل دین قرار می‌دهند و دساتیر امیرالمومنین خود را « عین » دین و واجب الرعایه میخوانند .

دین که با ( اقر أ ) آغاز یافته و خداوند به قلم سوگند یاد نموده است و پیغمبر آن فراگیری علم را بر مرد و زن فرض خوانده است ( طلب العلم فریضة علی کل مسلم و مسلمة  )

اکنون ببرکت طالبان کرام در ریش و حجاب خلاصه شده است .

در کشوریکه از هزاران سال صحبت از نبرد تاریخی اهورا و نور ، علم و دانش مطرح بوده است و کلام بزرگان فرهنگ با ذهن و روان مردم عجین بوده است که :

ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ اﺯ ﭘﻲ ﻋﻠﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﺪاﺧﺖ

ﻛﻪ ﺑﻲ ﻋﻠﻢ ﻧﺘﻮاﻥ ﺧﺪا ﺭا  ﺷﻨﺎﺧﺖ

اکنون اولیای امور و منجمله سرپرست وزارت « ضد » معارف ، دلیل این دشمنی شان را به تأسی از سخنان عمران خان ، پ با دین و آیین مردم « رسم و رواج » مردم گره میزنند و فراموش مینمایند که :

صد سال قبل درین کشور ارشاد النسوان بنشر میرسید و مکتب نسوان فعال بود .

با کمال مباهات و افتخار که :

حرکت بزرگ مدنی پاسداران معرفت و معارف در سراسر کشور و مظاهره دختران شجاع در ولایت پکتیا ، پاسخ  بزرگ و تاریخی است به اخلاف ملای لنگ و خام انذیشانیکه تنظیم ها و طالبان را با اقوام شریف و باهم بپردازد و برابر کشور پینه میزنند و همچنان  پیام تا ریخی  در دفاع از ارزشهای والای دینی و ملی و ارمان پدران معنوی ما ، مشروطه خواهان و ترقیخواهان و آرزوی شاه  امان اله است .

طالبان که نمیخواهند و نمیتوانند  از سطح یک گروه ارتقأ و به رهبران دولت مبدل گردند ، بیاد داشته باشند که :

در جهان کنونی و در قرن ( ۲۱ ) این دشمنی شان با تعلیم دختران در مغایرت با تمام معیار های حقوق بین المللی قرار دارد و نقض آشکار :

 احکام اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاقهای شش گانه ناشی و کنوانسیون های حقوق مدنی و سیاسی ، کنوانسیون حقوق سیاسی ، اقتصادی و فرهنگی تحصیل حق شهروندان است و افغانستان که از قبل به این میثاقها الحاق نموده است ، مکلف برعایت آن می باشد .

ملل متحد در دسامبر ( ۱۹۶۰ م ) کنوانسیون عدم تبعیض در آموزش و پرورش را به تصویب رسانیده است

، تا با تمام اشکال تبعیض در آموزش و پرورش

مبارزه واقعی صورت گیرد .

درست در چنین حالت است که حاکمان نقض حقوق مشروع مردم و ناقضان اصول قبول شده جهانی در ردیف « دولت باغی » ردیف بندی گردیده و فاقد مشروعیت ملی و بین المللی پنداشته می شوند .

بدینرو :

دفاع از داعیه برحق انسانی ، اسلامی و ملی دختران افغانستان

باید بمثابه رسالت انسانی ما و بحیث حرکت بزرگ مدنی در سر خط کار ما قرار گیرد .

با حرمت