خروج اخرین سرباز امریکا ، پایان دو دهه خون و وحشت ؛ فساد اداری و اخلاقی
و پایان حیات سیاسی مفسدین
خروج اخرین دسته از نظامیان امریکا در تاریکی شب ۳۰/۳۱ شب اگست ۲۰۲۱ پایان دو دهه خون و وحشت در افغانستان بود ، پایان ترویج فساد اداری و اخلاقی و پایان حیات سیاسی مفسدین ریزه خوار خوان نعمت استخبارات امریکا و متحدین ان . این پایان آغازی هم داشت ؛ آغاز برچیده شدن بساط دموکراسی فساد زده لیبرالیستی . لیبرالیسمی که اولین طلیعه ان حمام خون جنگ اول جهانی را با خود اورد . عامل برپایی ان حمام خون قتل آرشیدک فردیناند در سارایووا وارث تخت و تاج اتریش - هنگری بود .
ان جنگ نشان داد که قدرتهای بزرگ ولیبرال وقت لیبرالیسم و دموکراسی نوع خودشانرا در خدمت دفاع از امپراطوری بحیث پیش درامد فکری قرار دادند ، این رسم کهن نزد معاصرین لیبرالیسم کماکان با همان رُویه کاری ازادی و دمکراسی باقیمانده است دموکراسی که با لفاظی در ظاهر خوب بگوید و در اصل بد عمل کند . حس جنگجویی و عطش خونریزی در عروق و شراین انها هنوز جریان دارد و لحظه ای هم‌از توطئه و تحریک غافل نمیباشند ، طلیعه قرن ۲۱ نیز با همین حمام خون در افغانستان ، عراق ، لیبیا ، سوریه و یمن ، به بهانه موهوم تروریسم ، استعمال سلاح ذروی و کیمیاوی ، بدون ارائه هرگونه مدرک با ویرانی و خونریزی آغاز گردید . افغانستات را متهم به حمله تروریستی به امریکا کردند و عراق را با نشان دادن یک بوتل سربسته در برابر ژورنالستان بدست کولن پاول وزیر خارجه ان وقت امریکا متهم به داشتن سلاح کیمیاوی و استعمال ان ساختند ؛ نه در عراق سلاح کیمیاوی یافتند و نه در افغانستان با تروریسم به جنگ قاطع پرداختند . سوریه را به جنگ ویران کن داخلی مبتلا کردند و لیبیا را به بحران جنگهای قبیلوی اندر ساختند .
در افغانستان مرتکب انواع جنایات جنگی شدند ، بنام مبارزه با تروریسم ۳۱ گروپ تروریستی را زمینه دادند .
شکست امریکا درین سرزمین تناسب محاسبات جهانی و منطقوی را دگرگون ساخت .
ناتو و اردوی امریکا باهمه ساز وبرگ‌جنگی سر افگنده و دست و پاچه رو به فرار نهاده ابتذالی بجا گذاشتند که کانگرس و مطبوعات امریکا با تمام تلاش برای ارائه دلایل و موجبات ان موفق به دریافت حقیقت نمیشوند .
مدعیان دموکراسی ، صلح ، رفاه و آزادی ، دموکراسی را از مسیر زور و بمب و اتش و خون عبور دادند که مضحکه ای بیش نبود ، رفاه و ازادی و حقوق بشر را در زندانهای ابوغریب ، گوانتانامو و بگرام‌به تمثیل گذاشتند اما جنگ را باختند ، معنویت را از دست دادند ، ارزشهای جهانشمول ! شانرا با بی ارزشی تمام‌مسخره ساختند .
خلص اینکه نه تیوری و نه عمل شان با طبعیت انسان و انسان دوستی دمسازی داشت و نه قدرت جنگی و سلاح شان ان ارزشهای بی ارزش را را بر مردم‌تحمیل کرده توانست ، رفتند و بد نامی جهانی را در سلسله بد نامی های گذشتهدشان ثبت تاریخ کردند .
ناکام و بد نام شدند زیرا مراجع تحقیقاتی امریکا اعلان کرد که در جنگ علیه تروریسم‌برهبری امریکا پنج ملیون و ششصد هزار در افغانستان ، عراق ، سوریه و لیبیا کشته شد . در حادثه تروریستی یازدهم سپتمبر سه هزار نفر در برجهای مرکز تجارت جهانی در نیویارک‌کشته شده بود . مقایسه این تفاوت بیان گویای تروریسم نوع امریکایی است که دیگران را به ان متهم میکنند .
بد نام شدند زیرا انچه در وصف ستایل زندگی خودشان تبلیغ میکردند و خود را مدعیان صلح میدانستند به جهان معلوم‌شد که شعار صلح انها ادامه جنگهایست که ویرانی بار می اورد و ثبات‌در کشورهای جنگ دیده را برهم میزند .
توان حقیقی جنگی ، سیاسی و تبلیغاتی شان زیر شعار های کاذب نه انطوری بود که میگفتند و ان در افغانستان به افتضاح جنگ وگریز مبدل شد .
