محترم عبدالصمد ازهر

کدام حقوق بشر!؟

۱۰ / ۱۲ / ۲۰۲۳

امروز روز جهانی بزرگداشت از حقوق بشر است. فورَم دوبی که همین امروز با کلمات جذاب و پر معنای غیدا فخری، تنظیم کننده ی نشست، آغاز و با بیانیه محمد بن عبدالرحمان آل ثانی  وزیر امور خارجه قطر افتتاح گردید، و بیانیه مسوولانه انتونی گوتیرس سرمنشی سازمان ملل متحد آن را عظمت بخشید، متمرکز بر تخطی و پامال کردن حقوق بشر، نسل کشی و جنایات ضد بشریت در غزه بود. آل ثانی ویتو کردن (از سوی امریکا) فیصله نامه پیشنهادی امارات متحده عربی مبنی بر آتش بس فوری و آزادی گروگانان را تقبیح و آن را تایید ادامه جنایات و نسل کشی دانسته، بر معیارهای دوگانه انگشت انتقاد گذاشت و تلویحاً از رفتن جهان به سوی چند قدرتی حمایت کرد. گوتیرس ضمن تشریح فاجعه و تأسف بر رد فیصله نامه و تاکید براینکه رغم آن، از ادامه تلاش برای عملی ساختن آتش بس بشرخواهانه از پا نخواهد نشست، اظهار داشت شورای امنیت در طول دو ماه نتوانست قطعنامه یی را در این ارتباط تصویب کند و یگانه مصوبه نرم  که در این اواخر توصیه به رعایت قوانین بین المللی و حمایت ازحیات غیر نظامیان می کرد نیز تطبیق نشد. این همه، اعتبار ملل متحد و اعتماد بر آن را صدمه شدید زد. وی اضافه کرد اکنون که جهان به سوی پلورالیزم قدرت می رود نظم موجود جهانی کارآیی را از دست داده، مستلزم باز نگری بر شورای امنیت و نو گرایی در ملل متحد و کانون های اقتصادی همچون بانک جهانی و صندوق وجهی  می باشد. وی گفت در سپتامبر آینده ( شاید منظورش در خلال اجلاس عمومی سالانه باشد) روی این موضوع کار خواهد شد.

با این مقدمه، در ابتدا می خواهم روشن سازم که از اعلامیه جهانی حقوق بشر حمایت کامل نموده محتویات آن را نهایت ارزشمند و انسانی می دانم. اما در مورد این که قدرت های بزرگ آن را چگونه مسخ و در انظار عموم به کراهت برده اند، سخنی چند دارم:

دستان قدرت ها تا به آرنج به خون مردمان گیتی آلوده است. صنایع نظامی از همین خون های بی بها تغذیه می شوند. در فلسطین و بالاخص در نوار غزه به جای باران، بمب می بارد و به جای آب روی زمین خون جریان دارد. آنچه همه روزه بر کودکان و مادران می گذرد، چشم انسان تاب دیدنش را ندارد. اما امریکا و یارانش از اشغالگر جنایتکار حمایت می کنند. غزه را به آتش کشیده اند و هنیزمش را امریکا تدارک می بیند. بمب ها، راکت ها، گلوله ها و پول را او فراهم می کند. به نام کشتاز حماس تا آخرین فرد، اهالی غیر نظامی غزه را تا آخرین فرد مشترکاً  کشته می روند و جلو ایست آتش را نیز می گیرند. همگان شریکان جنایات ضد بشری، نسل کشی و اپارتاید مذهبی و نژادی اند. با تمام این، باز هم با وقاحت ادعای ارزش های بلند بالا و حقوق بشر می کنند.

ما چهره واقعی ادعاهای میان خالی حقوق بشر، برابری، برادری و قانونیت شان را از قبل با گوشت و پوست خود لمس کردیم. ببینید همین ها در افغانستان چه ها نکردند! در درازای بیشتر از چهار دهه بر سر زنده گی مردم، ملکیت های شخصی و عامه، تاریخ و فرهنگ مردم، ارزش ها و حیثیت شان چه بود که نیاوردند! باری به نام پشتیبانی از جهاد، بعد با راه اندازی جنگ های ددمنشانه ی میان تنظیمی به منظور فنا کردن هر آنچه هننوز به جا مانده بود؛ سپس با آوردن بار اول طالبان توأم با سر و صدای شرکت یونوکال و پایپ لاین تاپی ولی برای گُم کردن بنیان تاریخ و فرهنگ افغانستان و از بین بردن آنچه بعد از تاراج مجاهدین از گنجینه های بسیار با ارزش تاریخی در موزیم ها و بیرون از آن باقی مانده بود (از آن جمله تندیس های صلصال و شمامه) و به تعقیب آن هجوم مسلحانه به بهانه حمایت طالبان از عاملان حوادث ۱۱ سپتامبر، با بمباران بی ۵۲ ها، بمب های ۵۰۰ کیلویی، بمب های فوسفوری و خوشه ای، کشتار و تخریب بدون تششخیص و ادامه ی قتل بی گناهان در طول بیست سال اشغال با استعمال انواع اسلحه ی تاکتیکی و ستراتژیک کهنه و نو به شمول اسلحه تاکتیکی ذروی و مادر بمب ها.  به جای ملت سازی، به ملت زدایی و ترویج و تقویت نفاق قومی و مذهبی پرداختند، به جای دموکراسی و آزادی های اجتماعی و سیاسی، انارشیزم و به جای تقویت حاکمیت مرکزی، مرکز گریزی را تمویل کردند؛ به جای مبارزه با کشت و قاچاق مواد مخدر، با دستان نامریی شان از توسعه و قاچاق آن نفع بردند؛ به جای مبارزه با اعتیاد، فساد مالی و اداری، غصب زمین و دارایی ها، فحشا و انواع ناشاسته گی ها، به ترویج آن بی رحمانه همت گماشتند.

همین تجربه را زشت تر در عراق و لیبیا پیاده کردند و آن دو کشور آرام، مرفه و شگوفا را مطابق به پالیسی خاور میانه جدید هم از نگاه بشری و هم از نگاه مادی و جغرافیایی پارچه پارچه کردند.

انقلاب های بهار عربی در تونس و بالاخص در مصر و سوریه، بی ثباتی ها، کشتارها و ضایعات بزرگی به جا گذاشت. حکومت ایجاد شده ی اخوانی در نتیجه همین انقلاب، به صورت بسیار قهر آمیز با کودتای نظامی  مورد حمایت غرب و اسراییل، بر داشته شد و در اعتراضات ضد آن، هزاران نفر در پیش چشم جهانیان ساکت بی رحمانه قتل عام شدند. جنگ در سوریه هنوز هم ادامه دارد. امریکا ساحه ی نفتی آن را در اشغال دارد ومناطقی در شمال غرب کشور گویا مناطق منافع ترکیه و امریکا اند و هنوز اجازه ی وحدت مجدد آن داده نمی شود.

چه بسا جوانان، پیران، زنان و کودکان که زنده گی شان را از دست دادند، چه بسا دستآور د های مادی و معنوی که خاک شدند و. چه بسا آثار گرانبهای تاریخی که با خلق کردن داعش در عراق و سوریه نابود گردیدند.

این شمه یی از حقوق بشر، دموکراسی و ارزش های غرب است که برای آن یخن پاره می کنند و غزه تازه ترین نمایشگاه این ارزش های عجین با خون و فریاد بی کسی بی گناهان است.

فراموش نمی کنیم که تمام این حوادث شوم از فردای ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۱ با اعلان جنگ صلیبی نو از سوی جورج بوش پسر و بعد پوش دادن آن زیر نام خاور میانه نو و گسترده، آغاز گردید که قربانی نخست آن افغانستان بود.

به امید روزی که عدالت بر جهان سیطره یابد و حقوق بشر جایگاه راستینش را دریابد!

۱۹ قوس ۱۴۰۲

۱۰ دسمبر ۲۰۲۳

نقاش آیر لندی در کنار اثری که با آغاز جنگ در رفع بند مانده بود و چشمدیدش را آفرینش داده است