تا دیر نشده است باید راه حل منطقی برای رفع حالت
خصمانه میان افغانستان و پاکستان جستجو گردد !
از حالت خصمانه پنجاه سال اخیر میان افغانستان و پاکستان مراجع استخباراتی و نظامی آن کشور توانسته اند ذریعه گروه‌های از افغانهای پناهنده در آنجا و‌چند مدعی بظاهر ناجی افغانستان برای تخریب کشور از لحاظ زیر ساخت‌های مادی. ،روان جمعی مردم ، ترویج نفاق و نفوذ در ارگانهای دولتی استفاده بعمل آورد اما نتوانسته است آنچه را که بحیث عمق استراتژی نظامی ، اقتصادی و سیاسی در برابر خویش قرار داده دست یابد .
هرگروه سیاسی که در کشور بقدرت رسیده است در کنار ان اپوزیسون مسلح ایجاد کرده و در عقب جنگهای خونین قرار گرفته است . تاسف آور آنست که طی این مدت هر گروه رانده شده از قدرت عقبه حمایتی و قوماندانیت در پاکستان داشته است . همین اکنون از مصاحبه های عده ای از قدرت باختگان برملا میگردد که پاکستان بار دیگر در پی سرو سامان دادن این رانده شدگان قدرت است .
گروهکهای که باز رخ به پاکستان کرده اند همانند گذشتگان شان نام از نجات وطن می‌برند ولی نمی اندیشند که در ۴۶ سال اخیر با میزبانی و رهنمایی پاکستان چه خدمتی به مردم و این سرزمین نموده اند ؟ چگونه بار دیگر در یمن یاری دستگاه‌های ویرانگر پاکستان نام از نجات وطن می‌برند؟ پس از ملاقات رئیس ای.اس.ای. پاکستان با امام علی رحمن رئیس جمهور تاجکستان در هفته گذشته در مصاحبه ها از مراجعه مجدد به پاکستان غرض رسیدن بقدرت طور علنی سخن می‌رانند و وعده های سپرده شده به پاکستان را مطبوعاتی می‌سازند.
برای ختم چنین حالت باید راه حل دائمی جستجو گردد زیرا دوام آن برای همسایگی هردو جانب و اذهان عامه طرفین سودمند نبوده و نمی‌باشد.
ادعاهای طرفین پاکستان و افغانستان در مورد وجود یا عدم وجود تی. تی . پی. در افغانستان باید یکطرفه گردد .
حکام .پاکستان همچون سیاستگران آمریکا در اتهام زنی و دروغ ماهر هستند ، در تبلیغ اتهامات پیوسته پافشاری کرده طور دوامدار در مطبوعات ، در سخنرانی ها ، در سازمان ملل متحد و هر نوع گردهمایی های منطقوی و جهانی اتهامات را پیگیری می‌نمایند، اما جانب افغانی صرف به انکار از آن می‌پردازد نه جانب پاکستان از وجود تی.تی.پی. در داخل افغانستان شواهد ارائه می‌کند و نه جانب افغانی با استدلال قوی این ادعاها را رد می‌نماید. صرف گفته می‌شود به کسی اجازه نمی‌دهند که از خاک افغانستان علیه کشورهای دیگر استفاده شود . این جمله سه و نیم ساله تکراری و یکنواخت نمی‌تواند برای مراجع جهانی قناعت بخش باشد .
ادعای پاکستان و رد ادعا از جانب افغانستان نتیجه لازم برای رفع حالت جاری به بار نمی آورد..
بهتر آنست اگر جانب سومی بیطرف در مورد پا در میانی نماید تا صحت و ثقم ادعا و رد ادعا ثابت گردد ، با قرینه سازی و زد خورد های سرحدی و بمباردمانهای توام با دوام جنگ تبلیغاتی نمی‌توان راه حل دائمی مشکل را دریافت .
گرچه بمباردمانهای پاکستان بداخل افغانستان با ادعای حملات تلافی جویانه منجر به جنگ متعارف میان دولتین نمی‌گردد اما دوام فضای جنگی و حالت خصمانه برای مردم غیر نظامی هردو طرف غیر قابل پذیرش شده است .
مشکل کار درینجاست که حکومت افغانستان نزد جهان رسمیت ندارد و نمی‌تواند برای دریافت راه حل سیاسی این مشکل به مجامع جهانی مراجعت کند وگرنه سازمان کنفرانس وزرای خارجه کشور های اسلامی مرجع مناسب برای این میانجیگری بوده می‌تواند.