تب لرزه ی حسرت قدرت و هذیان‌های حکومت در هجرت

۲۰۲۴.۰۹.۲۵

این روزها فضای رسانه هاو به ویژه رسانه های مجازی را غوغایی تحت عنوان حکومت در تبعید مسموم تر ساخته است .

همه ما به نیکی می‌دانیم که این هذیان‌ها ناشی از حسرت تاج و تخت از دست رفته کسانی است که ازسال ۱۳۷۱ به این سو وباز در ۲۰ سال حاکمیت زیر سایه اشغال و تا همین اکنون عامل درد و مصیبت مردم ، عاملین جنگ‌های تنظیمی ، عاملین و امرین قتل وحشت وسیاه روزی و جنایت علیه افغان‌ها و باعث ویرانی وبربادی وطن بوده‌اند

اینک همین آدم هایی که مردم افغانستان اشنایی کامل با نام و کار نامه هایشان دارد وهمین مفسدین و دزدان فراری که با سرمایه های ملیاردی حرام ، زندگی مجلل در خارج از کشور برای خود دست و پا کرده اند، باقیافه های حق بجانب وبا تظاهر به « نجات مردم از تظلم طالبی! » ودر حقیقت در حسرت قدرت و عشرت شاهانه ی ازدست رفته خود نوحه ی « ایجاد حکومت در تبعید » سرداده و انتظار دارند برای شان اجازه داده شود تا دوباره به شانه های مردم سوار شوند و برای چندمین بار سرنوشت آنها را به میل و مطابق و موافق به منافع شخصی و خانواده گی ، تنظیمی و گروپی خود رقم بزنند .

تا کنون تعداد زیادی از دانشمندان ، علما ، روشنفکران ، مردان و زنان تحصیلکرده و نخبه های عرصه سیاست در داخل و خارج کشور در پیرامون چگونگی ، اهمیت ، چیستی و چرایی این مساله با در نظر داشت ماهیت و گذشته ننگین افراد واشخاصی که در دایره ی شیطانی بنام حکومت در تبعید گرد آمده اند، ابراز نظر نموده اکثریت قریب به اتفاق آنها تشکیل چنین ساختار هایی را در خارج از کشور زیر سوال برده اند. که بیانگر بیداری و هوشیاری یک ملتی که از گذشته های درد ناک و تاریخ خونین خود آموخته اند و تجربه اندوخته می باشد ،که این مایه امید واری بسیار است .

از نظر ما تشکیل چنین ساختار ها و حکومت های مجازی هم بخاطر درونمایه و اهداف پیدا و پنهان آن و هم از منظر آدم هایی که برای تحقق این سناریوها گماشته شده اند منتفی میباشد؛ زیرا :

نخستین اصلی که یک حکومت چه در داخل و چه در تبعید برمبنی آن پا می گیرد ، مشروعیت است . به این معنی حکومتی مشروع است که از حمایت گسترده مردم داخل کشور برخوردار باشد.

با یک نگاه به گذشته وحال کسانی که در مرکز حکومت های تا حال اعلان شده ی مجازی قرار دارند به سادگی میتوان به اهداف و ماهیت و درجه ی مشروعیت آن پی برد . حافظه ی تاریخی مردم خوب کار میکند ، موضیعگیری های هموطنان که از طریق رسانه های مختلف در این روز ها به شکل گسترده منعکس شده است بیانگر آن است که مردم راه خودرا با جنگ سالار ها ، با قاتلین پدران ، مادران و فرزندان خود و با مفسدین و دزدان سرمایه های ملت جدا کرده اند . اینها در این چند روز و پس از اعلان حکومت های موازی در تبعید بار دیگر مورد نفرین مردم قرار گرفتند . مردم که از جنگ برادر کشی خسته شده اند و از آن نفرت دارند ، این ها را محرکین یک جنگ داخلی دیگر می پندارند و لذا فریفته التماس های آنها نخواهند شد.

از جانب دیگرمردم افغانستان تجربه تلخی از حکومت های در تبعید از گذشته ای دور تا حکومت ساخته شده در راولپندی و حکومت ساخته شده در بن دارند. مردم فراموش نکرده داند که حکومت ساخته شده راولپندی همین که از تورخم پا بداخل کشور نهاد، تیغ به رخ مردم کشید و تنها در کابل بیش از 65000 کابلی را کشت و کابل را و کل وطن را به ویرانه تبدیل کرد . آنها تا در جنگ بودند خون فرزندان مردم را ریختند وقتی هم صلح می کردند نان آنها را می قاپیدند.

و بازهم مردم بیاد دارند ؛ همین که پای حکومت ساخت بن به کابل رسید سرنوشت مرگ وزندگی مردم کل کشور را و بیشتر از نیم قدرت دولت را به قاتلین و دزدان و مفسدین و جنایتکاران یک تنظیم خاص داد. که آنها مجاز بودند زندان های شخصی داشته باشند وحتی بر محافل خوشی و غم مردم بمب فروریزند وقتل عام را سازمان دهند و هزاران هموطن بیگناه از جمله زنان ، کودکان را به شهادت برسانند.

همبستگی و اتحاد آهنین عامل ثبات ، تداوم و بقا ی حکومت ها و به ویژه حکومت هایی در تبعید است ، همه ماشاهد حکومت داری اینها از سال 1371 تا حال بوده ایم . در این سالها پوزسیون و اپوزیسیون حکومت ها ی انها یکی بود ،متاسفانه حکومت بیست ساله دموکراسی پوشالی قشر سیاسی کشور را بسیار زشت تربیت کرد. این هایی که امروز زیر نام حکومت در تبعید سر بلند کرده اند؛ همان هایی اند که دیروز صاحب تمام ارکان دولت بودند . به شهادت تاریخ میتوان گفت که این ها هیچ گاه متحد نبودنده اند و هیچگاه همبستگی نخواهند داشت هر لحظه یی که منافع شخصی خود را در خطر ببینند ، جنگ برادر کشی به راه می اندازند واز مردم به خاطر حفظ منافع خود قربانی می گیرند. حکومت های دوسره بیست سال گذشته هنوز در خاطر هموطنان ما است.

حکومت های در تبعید معمولا نیازمند حمایت و به رسمیت شناختن بین المللی می باشد ، طوری که دیده میشود وضعیت فعلی طالبان خوب است ، جهان زیر پرده « آشتی نمی کنیم و نمایش جنگ های زرگری» و از برکت « بخش های مخفی تفاهمنامه قطر » هرروز علی الرغم اختناقی که طالبان برای مردم و به ویژه برای زنان و دختران با صدور فرامین مختلف خلق میکنند و از جانب دیگر مصرفیت های کشور های موثر در جنگ های و اوضاع سیاسی متشنج داخلی کشورها به ویژه کشور های اروپایی با این منطق که طالبان امنیت نسبی سرتاسری را بوجود آورده اند و حاکمیت منضبط دارند ، هر کدام در صدد یافتن کانال های ارتباطی با طالبان اند . از جانب دیگررسوایی فساد های کلان و ملیاردی سران مخالف طالب وهم پراگندگی و پارچه پارچه بودن گروه های نامتجانس مخالف طالبان ، آنها را نزد جامعه جهانی حقیر تر ساخته است. و هم بنابر دلایل دیگر ، عجالتا به رسمیت شناخته شدن چنین حکومت های پوشالی ـ رسانه یی منتفی به نظر می رسد.

پوتنسیال دیگری که میتواند امید به قوام گرفتن حکومت در تبعید را قوت بخشد ، داشتن یک نیروی سیاسی یا نظامی برای مقابله با طالبان است . تجربه این دو سه سال اخیر نشان داد که این گروهگ ها علی الرغم غوغا های رسانه یی فاقد چنین ظرفیت بوده و سخت گیر شدن هرروز طالبان بیشتر از روز قبل بیانگر آن است که انها پایه های خود محکم تر کرده و هیچ تشویشی از مزاحمت داخلی ندارند .

با در نظر داشت آنچه گفته شد ما تلاش های کنونی به اصطلاح سیاسیون ، جنگسالاران و قوماندان جهادی، رهبران مفسد بیست سال اخیر که اخیرا ریکلام هایی را زیر نام حکومت در تبعید از طریق رسانه ها پخش کرده اند را ، تقلا و تلاش مذبوحانه برای اعاده آبروی از دست رفته شان پنداشته و آنرا محکوم کرده و مردود میدانیم .

شعبه‌ی نشرات و اطلاعات حزب وطن

۲۰۲۴.۰۹.۲۵